Забони бартангӣ (bartangi ziv) — дар водии Бартанги ноҳияи Рӯшони Тоҷикистон истеъмол мегардад. Муҳаққиқони ин забон зикр намудаанд, ки дар ин забон гӯишҳои сокинони деҳоти Сипонҷ ва Равмед бо баъзе хусусиёти савтию луғавии худ аз гуфтори соири саканаи водии Бартанг тафовут доранд, бинобар ин метавон гуфтори сипонҷӣ ва равмедиро ҳамчун вариантҳои диалектологӣ (лаҳҷаҳо)-и ин забон тасниф намуд[2][3].

Забони бартангӣ
Кишварҳо
Минтақаҳо Помир
Шумораи умумии гӯишварон
  • 2 500 тан[1]
Вазъ дар зери хатари нестшавӣ[d] ва 4 severely endangered[d]
Таснифот
забонҳои ҳиндуаврупоӣ
забонҳои ҳиндуэронӣ
забонҳои эронӣ
забонҳои эронии шарқӣ
Забони бартангӣ
Хат алифбои сирилик
Atlas of the World’s Languages in Danger 1435
LINGUIST List sgh-bar
ELCat 1592
Glottolog bart1238
Ниг. низ: Лоиҳа:Забоншиносӣ

Адабиёт вироиш

  • Пахалина Т. Н. Памирские языки. — М.: Наука (ГРВЛ), 1969. — 164 с. — (Языки народов Азии и Африки).
  • Языки и этнография «Крыши мира». СПб.: «Петербургское Востоковедение», 2005. — 112 с.
  • Payne, John, «Pamir languages» in Compendium Linguarum Iranicarum, ed. Schmitt (1989), 417—444.
  • Эдельман Д. И. Памирские языки // Лингвистический энциклопедический словарь. — М.: СЭ, 1990.
  • Мирзоуддинова С. Шеваи Хуфи забони рӯшонӣ.– Душанбе, 1988.
  • Соколова В.С. Рушанские и хуфские тексты и словарь. – М.-Л., 1959; Генетические отношения язгулямского языка и шугнано-язгулямской языковой группы. – Л., 1967.
  • Карамхудоев Д. Бартангский язык (фонетика и морфология). – Душанбе, 1973.
  • Зарубин И.И. Орошорские тексты и словарь // Памирская экспедиция 1928, вып 6. – Л., 1930; Курбанов Х. Рошорвский язык. – Душанбе, 1976

Эзоҳ вироиш