Константин Глинка
Константи́н Дми́триевич Гли́нка (23 июн [5 июл] 1867, Коптево[d], Safonovsky District[d] — 2 ноябр 1927[1], Санкт-Петербург[1]) — хокшиноси рус, академики АИ ИҶШС (1927).
Таърихи таваллуд | 23 июн (5 июл) 1867 |
---|---|
Зодгоҳ | |
Таърихи даргузашт | 2 ноябр 1927[1] (60 сол) |
Маҳалли даргузашт | |
Кишвар | |
Фазои илмӣ | хокшиносӣ[d], конишиносӣ[2], заминшиносӣ[2], ҷуғрофиё[2] ва pedology[d][2] |
Ҷойҳои кор | |
Алма-матер | |
Роҳбари илмӣ | Василий Докучаев[d] |
Шогирдон | Борис Полинов[d] |
Ҷоизаҳо | |
Имзо | |
Парвандаҳо дар Викианбор |
Зиндагинома вироиш
Хатмкардаи факултаи физикаву математикаи Университети Петербург (1889). Ассистент (1895—1996), адъюнкт-профессор (1896) ва роҳбари кафедраи хокшиносии Институти кишоварзии Ново-Александрийск, директори Институти кишоварзии Воронеж (1913), Институти кишоварзии Ленинград (1922), Институти хокшиносии АИ ИҶШС (1927). Саҳми Константин Глинка хусусан дар таҳқиқи сифати хокҳои Осиёи Марказӣ назаррас аст. Солҳои 1908—1914 ба ин сарзамин экспедитсия ташкил карда, наботот ва заминҳои нави киштбобро муқаррар сохт. Константин Глинка асосгузори палеохокшиносӣ аст.
Осор вироиш
- Исследования в области процессов выветривания. М., 1906;
- Почвы России и прилегающих стран. М-Л., 1923;
- Деградация и подзолистый процесс//Почвоведение. № 3-4. 1924.
Эзоҳ вироиш
- ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 Глинка Константин Дмитриевич // Большая советская энциклопедия (рус.): [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969.
- ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 Чешская национальная авторитетная база данных
Сарчашма вироиш
- Константин Глинка // Вичлас — Гӯянда. — Д. : СИЭМТ, 2015. — (Энсиклопедияи Миллии Тоҷик : [тахм. 25 ҷ.] / сармуҳаррир Н. Амиршоҳӣ ; 2011—2023, ҷ. 4). — ISBN 978-99947-33-77-4.