Сафии Исфаҳонӣ
Сафӣ ибни Қосими Исфаҳонӣ (форсӣ: صفی بن قاسم اصفهانی), машҳур ба Сафи (Исфаҳон — 1619, Кобул) — шоир ва сӯфии форс-тоҷик
| форсӣ: صفی اصفهانی | |
| Зодгоҳ: | |
| Таърихи даргузашт: | 1619 |
| Маҳалли даргузашт: | |
| Навъи фаъолият: | шоир |
| Забони осор: | форсӣ |
Зиндагинома вироиш
Сафии Исфаҳонӣ дар Исфаҳон таваллуд шудааст. Ӯ робитаҳое бо Ҳаким Шифоии Исфаҳонӣ дошта ва дар аввали ҷавонӣ ба гардиш пардохта ва дар муддате дар шаҳрҳои Ҳиндустон ба «дарвешӣ ва қаландарӣ» гузаронида ва саранҷом ба хидмати Замонабек Маҳобатхон, ҳокими вақт, расида ва назди ӯ ҷойгоҳе ёфт. Тазкираҳои форсӣ ӯро «марди хело нексурат ва баландҳиммат» тавсиф намудаанд, ки "ҳеч гоҳ зери бори миннат намерафт ва лаб ба тамаллуқу чоплусӣ намекушуд.
Эзоҳ вироиш
Адабиёт вироиш
- نظمی تبریزی، علی (۱۹۷۶). دویست سخنور؛ تذکرةالشعرای منظوم و منثور. تابش. ص. ۱۹۶.