Улфатмо Мамадамбарова

Улфатмо Мамадамбарова (10 март 1937, Хоруғ — 5 май 2024, Хоруғ) — овозхони тоҷик, Ҳунарпешаи шоистаи Тоҷикистон (1994).

Улфатмо Мамадамбарова
Иттилооти асосӣ
Таърихи таваллуд	10 март 1937(1937-03-10)
Зодгоҳ	Хоруғ, ҶШС Тоҷикистон, ИҶШС
Таърихи даргузашт	5 май 2024(2024-05-05) (87 сол)
Маҳалли даргузашт	Хоруғ, Тоҷикистон
Кишвар	ИҶШС  Тоҷикистон
Пеша(ҳо)	овозхон
Ҷоизаҳо	Ҳунарпешаи шоистаи Тоҷикистон (1994)

Зиндагинома

Улфатмо Мамадамбарова соли 1967 шуъбаи англисии факултаи забонҳои хориҷии Институти педагогии шаҳри Душанберо хатм намудааст, вале меҳри ҳунар боло гирифтаву чанде дар Филармонияи давлатии Тоҷикистон сарояндагӣ кардаст. Си­пас беш аз сӣ сол дар дастаҳои ҳунарии Кумитаи телевизион ва радиои Тоҷикистон хидмат намуд.

Сурудаҳо

Бо овози ширадор сурудро бо ҷӯшу хурӯш, сами­мияту дилгармӣ адо мекард, оҳангнокии каломи мусиқиро асоси суруд­ҳои хуб ва иҷрои хуби онҳо медонист. «Ба офтоб», «Дилоро», «Зараф­шон», «Ватани номвар», «Тоҷикистон», «Рӯди дӯстӣ», «Тори ишқ», «Фа­рёди дил», «Файзи саҳар», «Лабҳои сард», «Оҳанги дил», «Кӯи ҷонон», «Масти нози Лайло», «Ёри ҷон», «Гуфтам ба чашм», «Бе ту ҳолам чун бувад», «Пайдо кард», «Офарин дил», «Боди Наврӯз», «Дар сари чаш­ма», «Нек медонам», «Ман донаму дил», «Вақти кор омадааст», «Шод бош, эй дил», «Моҳи Шуғнонам», «Бодаи лаб» номгӯи нопурраи тарона­ҳояш мебошанд.

Даргузашт

Улфатмо Мамадамбарова 5 майи соли 2024 дар шаҳри Хоруғ даргузашт ва ҷанозаи ӯ дар оромгоҳи деҳаи Поршнев ба хок супурда шуд.

Адабиёт

• Мамадамбарова Улфатмо // Энсиклопедияи бонувони шинохтаи тоҷик (муаллиф-мураттиб Раъно Мирзоева). — Д., 2021. — С. 556. — 520 с. — ISBN 978-999-75-68-20-5.