Ғазал (форсӣ: غزل‎)дар асл ба маънои ҳадиси ишқ, ошиқӣ кардан, ва ошиқ бохтан аст. Дар истилоҳи адабиёти порсӣ, ғазал қолабе аз шеър аст, ки дар он мисраъи якум мисраъҳои зух ҳамқофияанд ва ҳад маъмули он ба таври миёнгин 5 то 12 байт мебошад[1].

ДИДОРИ ЁРИ НОМУТАНОСИБ ҶАҲАННАМ АСТ

Моро биҳишт суҳбати ёрони ҳамдам аст,
Дидори ёри номутаносиб ҷаҳаннам аст!
Ҳар дам, ки дар ҳузури азизе ба сар барӣ,
Дарёб, к-аз ҳаёти ҷаҳон ҳосил он дам аст!
На ҳар кӣ чашму гӯшу даҳон дорад одамист,
Бас девро, ки сурати фарзанди одам аст.
Он аст одамӣ, ки дар-ӯ ҳусни сират аст,
Ё лутфи суратест, дигар ҳашви олам аст.
Онон, ки дар баҳор ба саҳро намераванд,
Бӯи хуши рабеъ бар эшон муҳаррам аст.
В-он сангдил, ки дида бидӯзад зи рӯи хуб,
Пандаш мадеҳ, ки ҷаҳл дар ӯ нек маҳкам аст!
Ором нест дар ҳама олам ба иттифоқ,
В-ар ҳаст, дар муҷовирати ёри маҳрам аст.
Гар хуни тоза меравад аз реши аҳли дил,
Дидори дӯстон, ки бубинанд, марҳам аст!
Дунё хуш асту мол азиз асту тан-шариф
Лекин рафиқ бар ҳама чизе муқаддам аст!
Мумсик барои мол ҳамасола тангдил,
Саъдӣ ба руи дӯст ҳамарӯза хуррам аст.

Эзоҳ вироиш

  1. غزل. (۲۰۱۳، نوامبر ۲۴). در ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد. بازیابی‌شده در ۰۵:۰۸، دسامبر ۲، ۲۰۱۳، از http://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=‎غزل&oldid=11384085