Ақида
Ақида - ( аз калимаи юнонӣ-ideal) он чизе ки дида мешавад, Афлотун ақидаро нақшаҳои монанди ашёҳо, мавод, молҳо, ки дар майна меғунҷад, номида буд. Аз руйи фаҳмиши Кант ақида фаҳмиши ақлонист, ки он аз руйи фаҳмиши ҳиссӣ ба ягон ашё монанд нест (яъне ба мисли озодӣ, ҷовидонӣ, Худо, фикр, тасаввурот, мақсад, нақша).
Ақида - баҳодиҳӣ, баёни нуқтаи назар, шарҳ, инчунин изҳори андеша оид ба муносибат ба зуҳурот, раванд ва ё шахсият аст, ки дар онҳо хулосаи тасдиқшаванда ё радшавандаи далелҳо вуҷуд надорад.[1]