Абдуссалом Атобоев: Тафовут байни таҳрирҳо
Content deleted Content added
х FBT002A @ Tempalte: Шахсият → Адиб |
No edit summary |
||
Сатри 28:
}}
'''Абдуссалом Атобоев''' (тахаллус Атозода; 24.04.1934, [[Ноҳияи Исфара]]
== Зиндагинома ==
Абдуссалом Атобоев хатмкардаи Институти давлатии педагогии Душанбе (1958). Солҳои гуногун дар [[рӯзнома]]и «Тоҷикистони советӣ», [[маҷалла]]ҳои «Занони Тоҷикистон», «Садои Шарқ», «Машъал» ва Вазорати фарҳанги ҶТ кор кардааст. Нахустин очерку ҳикояҳои Атобоев Абдуссалом солҳои 60 асри 20 чоп шудаанд. Аммо ӯ бештар чун драматург машҳур аст. Ӯ [[28 апрел]]и [[1985]] вафот кардааст.
== Эҷодиёт ==
Пйесаҳои ӯ асосан дар мавзӯъҳои таърихӣ таълиф ёфтаанд. Пйесаи «Суруди нотамом» (1971) аз тақдири фоҷиавии шоираи тоҷик Робиаи Балхӣ (асри 10) ва «Фоҷиаи инсон» (1973) дар бораи воқеаҳои аҳди қадими сарзамини Бохтар (асри 6 то милод) ҳикоят мекунад. Дар пйесаи публитсистии ӯ «Қиёми Лоҳутӣ» (1979)аз рӯзгори инқилобии А. Лоҳутӣ сухан меравад. Мазҳакаи «Иллоанта» (1977), пйесаҳои «Бонги хатар» (1974), «Парвози уқоб» (бо ҳамроҳии Ғ. Абдулло, 1975), пйеса барои театри лухтак «Қиссаи аввалин» (бо ҳамроҳии Е. Абрамян, 1978) ва ғайра низ ба қалами Атобоев Абдуссалом тааллуқ доранд. Пйесаҳои Атобоев Абдуссалом дар маҷмуаҳои ӯ «Суруди нотамом» (1982), «Шамшери меросӣ» (1984) ва дар «Тазкираи адабиёти бачагон» (ҷилди 5) ба табъ расидаанд.<ref>[[Энсиклопедияи Миллии Тоҷик]], Ҷилди 2. АСОС-БОЗ
== Эзоҳ ==
{{эзоҳ}}
==
* {{ЭМТ|Атобоев Абдусалом|2}}
[[Гурӯҳ:Дромнависон аз рӯи алифбо]]
[[Гурӯҳ:Адибони Тоҷикистон]]
| |||