Барокко: Тафовут байни таҳрирҳо

'''Барокко''' ({{Lang-it|barocco}} — бошукӯҳ) — услубест дар [[санъати тасвирӣ]], [[меъморӣ]] ва [[ҳайкалтарошӣ]].

Нимаи дуюми асри 16 дар Аврупо пайдо шуда, асри 17 ва нимаи аввали асри 18 дар Итолиё, Испания, Фаронса ва Олмон инкишоф ёфтааст. Барроко дар заминаи маданияти дворянӣ ба ҷойи санъати давраи Эҳё паҳн шудааст. Барроко санъати мураккабу гуногунҷанбае буда, назариётчиёни он зебоиро категорияи идеалӣ донистаанд ва васф намудаанд. Дар барроко ғояҳои инсонпарвариву тасаввуроти пешқадами давраи Эҳё ва санъати готика то дараҷае нигоҳ дошта шудаанд.

Барроко дар нимаи дуюми асри 19 ба адабиёт ва аввали асри 20 ба мусиқӣ низ таъсир расонд. Ашъори Гонгора ва фоҷиаҳои П. Калдерон, насри Тирсо де Молина (Испания), шеърҳои Т. Тассо ва Ҷ. Марино (Итолиё), фоҷиаҳои А. Грифиус (Олмон), драмаҳои баъдинаи В. Шекспир намунаҳои баррокои адабиёт мебошанд. Дар Россия С. Полоский, С. Медведев, Ф. Прокопович, М. В. Ломоносов ва дигарон дар услуби барроко асарҳо эҷод кардаанд. Хусусияти асосии санъати тасвирии рассомони рус муроҷиат ба образи одами эҷодкор мебошад.

* [https://ru.wikisource.org/wiki/ЭСБЕ/Барокко Барокко] //  // [[Донишномаи Брокгауз ва Ефрон|Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона]] : в 86 т. (82 т. и 4 доп.). — СПб., 1890—1907.

* {{ЭМТ||1}}