Википедиа

Файзуллоҳ Ансорӣ: Тафовут байни таҳрирҳо

Browse history interactively
← Фарқияти аввалинаФарқияти баъдина →
Content deleted Content added
ВизуалӣВики-матн
No edit summary
No edit summary
Сатри 1:
{{Адиб
| ном = Файзулло Ансорӣ
| номи аслӣ =
| тасвир =
| санаи таваллуд = 20.3.1931
| зодгоҳ =[[ {{зодгоҳ|ноҳияи Панҷакент|}}, [[вилояти Ленинобод]]и, [[вилоятиҶШС СуғдТоҷикистон]]
| санаи марг = 28.4.1980
| маҳалли марг = {{МаҳаллиМарг|Душанбе|шаҳри Душанбе}}, [[ҶШС Тоҷикистон]]
| навъи фаъолият = {{шоир|тоҷик|Тоҷикистон|асри XX}}, [[драматург]]
}}
 
'''ФайзуллоФайзуллоҳ Ансорӣ''' (ба20 {{lang-fa|فیض‌اللهмарти انصاری}})1931, деҳаи Некноти [[ноҳияи Панҷакент]] — [[28 апрел]]и [[1980]], [[Душанбе]], дар зодгоҳаш дафн шудааст) — [[шоир]] ва [[драматургдраманавис]]и тоҷик. Узви [[Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон]] ([[1954]]).
 
== Зиндагинома ==
Файзулло Ансорӣ [[20 март]]и соли [[1931]] дар деҳаи [[Нигнот]]и [[ноҳияи Панҷакент]]и [[вилояти Суғд]] дар оилаи хизматчӣ ба дунё омадааст. СолиХатмкардаи 1951Омӯзишгоҳи факултаипедагогии омӯзгориишаҳри ДушанбероПанҷакент хатм(1947) ва факулттети филологияи Институти давлатии педагогии Душанбе (1951). Муддате дар ҳамонҳамин ҷодонишкада муаллимӣмуаллим кардаастбуд.
 
Соли 1953 корманди шӯъбаи мусиқии радиои тоҷик,
== Кору фаъолият ==
соли 1956 мудири шӯъбаи нашриёти давлатии Тоҷикистон,
Сармуҳаррири шӯъбаи адабию драмавии Идораи радиошунавонии Вазорати маданияти Тоҷикистон (1953 — 56), мудири шӯъбаи адабиёти бадеии Нашриёти давлатии Тоҷикистон (1956 — 59), сармуҳаррири шӯъбаи адабию драмавии студияи телевизиони тоҷик (1959 — 60). Аз соли 1960 муҳаррири калони сарредаксияи Комитети давлатии РСС Тоҷикистон оид ба нашриёт, полиграфия ва савдои китоб.
соли 1959 сармуҳаррири адабии телевизиони тоҷик буд.
 
Соли 1962 курси дусолаи Донишгоҳи адабии Маскавро хатм кард. Узви ҳайати филмноманависони «[[Тоҷикфилм]]», узви ҳайати барномасозии Вазорати фарҳанги ҷумҳурӣ, мудири қисми адабии Театри давлатии Лоҳутӣ, муҳаррири калони Кумитаи табъу нашри Тоҷикистон буд.
Аз соли 1954 узви Узви Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон мебошад<ref>[http://ansori.tj/html/info/zindaginoma Зиндагиномаи Файзулло Ансорӣ]</ref>.▼
 
== Эҷодиёт ==
Шеърҳояш аз соли 1948 сар карда дар матбуот ба табъ расидаанд. Китоби нахустинаш — «Калхот ва кабӯтарон» (1954) дар асоси афсонаи халқӣ иншо шудааст. «Гулдастаи дӯстӣ» (1956) нахустин маҷмӯаи ашъори шоир аст. Мавзӯи ашъори ин маҷмӯа ва шеърҳои лирикии дар маҷмӯаҳои баъдинаи Ансорӣ ҷой гирифта тараннуми ишқи поки инсон, муҳаббату садоқат ба Ватан, ба халқи тоҷик, гиромидошти анъанаҳову суннатҳои миллӣ, эҳтироми калонсолон, пирони рӯзгордида ва ғайра мебошад. Забони ашъори Ансорӣ, чи дар шеърҳои лирикӣ, чи дар достонҳо ва драмаҳои манзумаш содаву равон, фасеҳ, орӣ аз сакта аст. Ансорӣ шоири вуқӯъгӯ, мушаххаснавис, ифодагари самимитарин эҳсосоти шахс — қаҳрамони лирикӣ мебошад.
Шеърҳои аввалинаш соли 1948 пайдо шуданд. Маҷмӯаҳои «Калхот ва кабӯтар» (1954), «Гулдастаи дӯстӣ» (1956), «Офтоб дар роҳ» (1957), «Гулшан» (1958), «Шарофат» (1963), «Буттаи гул» (1969), «Оинаи дил» (1973), «Сарвати дил» (1982), «Китоби Ватан» (1991) ва ғ. ба қалами ӯ тааллуқ доранд. Соли 1957 маҷмӯаи русиаш бо номи «Солнце в пути» ва соли 1967 маҷмӯаи «Звезда любви» чоп шуд.
 
Баъдан маҷмӯаҳои Ансорӣ «Офтоб дар роҳ» «Дур аз шаҳр» (ҳарду 1957), «Гулшан» (1958), «Имтиҳон» (1961), «Шарофат», «Тори илҳом» (ҳарду 1963), «Буттаи гул» (1969), «Оинаи дил» (1973), «Тӯй барпо нашуд» (1979), «Оинаи махмалпеч» (1981), «Сарвати дил» (1982) ва ғайра ба табъ расидаанд, ки дар онҳо достонҳо ва драмаҳои шоир фароҳам омадаанд. Фаъолияти эҷодии Ансорӣ ба маънои пурра аз достонсароӣ оғоз ёфтааст. Вай муаллифи достонҳои «Гулшан», «Офтоб дар роҳ» (ҳарду 1956), «Дур аз шаҳр» (1957), «Шарофат» (1963), «Дӯстонро то расонад рӯзи тӯй» (1976) мебошад. Қаҳрамонони достонҳои Ансорӣ ҷавонони деҳотанд. Дар онҳо ташаккули одами нав, орзую омол ва муборизаи қаҳрамон муқобили урфу одатҳои зараровари кӯҳна, мазаммати ашхоси худхоҳу бадтинат ва ғайра инъикоси бадеии худро ёфтаанд. Дар достонҳо нақли муфассали саргузашт ва фаъолиятмандии қаҳрамон мавқеи марказӣ дошта, пояи достони эпикиро дар адабиёти тоҷик устувор кардаанд.
Бисёр шеърҳояш ба сурудҳои дӯстдоштаи мардум мубаддал шудаанд. Аз охири солҳои 50 чун дромнавис ном баровард. Дромҳои «Имтиҳон» (1958), «Ҳаёт ва ишқ» (1958), «Иҷорашин» (1961), «Ҳукми модар» (1962), «Борони баҳор» (1967) дар Театри давлатии Лоҳутӣ рӯи саҳнаро дидаанд.
 
== Дромнависӣ ==
Пийесаҳои «Баъди имтиҳон» (1971), «Модар нигарон буд» (1972), «Мактубро ман навишта будам» (1973), «Духтари ҳунарпеша» (1973), «Зинапоя» (1974), «Тӯй барпо нашуд» (1978) ва ғ. асарҳои пешазмаргии ӯ буданд. Дромҳои беҳтаринаш дар китобҳои «Им¬тиҳон» (1961), «Тори илҳом» (1963), «Зинапоя» (1974) гирд омадаанд. Аз соли 1954 узви Узви Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон мебошад.
Ансорӣ ба драманависӣ солҳои донишҷӯ буданаш шурӯъ кард. Драмаҳои манзуму мансури «Имтиҳон», «Ҳаёт ва ишқ» (ҳарду 1958), «Иҷоранишин» (1961), «Ҳукми модар» (1962), «Висол», «Як либос атлас» (ҳарду 1972), «Мактубро ман навиштам», «Духтари актриса» (ҳарду 1973), «Зинапоя» (1974), «Тӯй барпо нашуд» (1978) ва ғайра ба қалами ӯ тааллуқ доранд. Ҳамаи драмаҳои Ансорӣ дар Театри давлатии академии драмаи тоҷик ба номи Абулқосим Лоҳутӣ, Театри мусиқии мазҳакаи ба номи Камоли Хуҷандӣ, театрҳои Хоруғ, Кӯлоб, Қӯрғонтеппа ва ноҳияҳои Тоҷикистон рӯи саҳна омадаанд. Ансорӣ дар драмаҳояш ба мавзӯъҳои ахлоқу одоб, виҷдону шарафи инсон, нангу номуси миллӣ, иззату эҳтироми шахс дар ҷомеа, ишқи поку беолоиш ва ғайра даст задааст. Драмаҳои Ансорӣ ба ҳаёти воқеӣ асос ёфтаанд, пояҳои иҷтимоиашон устувору пурқувват аст. Пйесаи «Имтиҳон» яке аз асарҳои дарозумртарин, маъмултарин, машҳуртарин ва сертамошобини Ансорӣ мебошад. Ансорӣ матни либ- реттои операҳои «Пӯлод ва Гулрӯ» (дар асоси романи Раҳим Ҷалил «Одамони ҷовид»), «Шарофат»-ро (дар асоси достони худаш) таълиф намудааст. Намоиши операи «Пӯлод ва Гулрӯ» соли 1957 дар Театри давлатии опера ва балети ба номи Садриддин Айнӣ баргузор шуд. Шеърҳои Ансорӣ дар китобҳои дарсӣ ва баёзу маҷмӯаҳои муштарак дарҷ гардидаанд. Ансорӣ шоири суруднавис мебошад. Оҳангсозони тоҷик бисёр шеърҳои ӯро ба оҳанг даровардаанд.
▲<ref>[http://ansori.tj/html/info/zindaginoma Зиндагиномаи Файзулло Ансорӣ]</ref>.
 
== Китобҳо ==
Китобҳои Ансорӣ «Офтоб дар роҳ» (1957) ва «Ситораи муҳаббат» (1967) ба забони русӣ дар шаҳри Душанбе ба табъ расиданд. Асарҳои Ансорӣ инчунин ба забонҳои украинӣ, белорусӣ, ӯзбекӣ, қазоқӣ, қирғизӣ, туркманӣ ва ғайра тарҷума шудаанд. Бо медали «Барои меҳнати шоён. Ба муносибати 100-солагии рӯзи таваллуди Владимир Илич Ленин», Грамотаи Фахрии Президиуми Совети Олии Белорусия сарфароз гардидааст. Узви ИН Тоҷикистон аз соли 1954.
 
== Адабиёт ==
* Шарифов Х., Ҷустуҷӯи илҳом, маҷ. «Садои Шарқ», 1972, № 11;
* Бобо Ҳоҷӣ, Ҳасрат бишуд ин орзу, маҷ. «Садои шарқ», 1981 № 3;
* Акбарзода Ю., Меҳри Ватан, Д., 1989.
 
== Эзоҳ ==
{{эзоҳ}}
 
== АДабиёт ==
* {{ЭМТ|Ансорӣ Файзулло|муаллиф=Ю. Акбарзода|1}}
 
== Пайвандҳо ==
* [http://ansori.tj/ Сахифаи расмии Файзулло Ансори дар торнамои интернет]
 
 
[[Гурӯҳ:Дромнависон аз рӯи алифбо]]
Line 38 ⟶ 49:
[[Гурӯҳ:Адибони Тоҷикистон]]
[[Гурӯҳ:Узви Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон]]
[[Гурӯҳ:Дар ноҳияи Панҷакент таваллудшудагон]]
 
 
{{bio-stub}}
Баргирифта аз "https://tg.wikipedia.org/wiki/Файзуллоҳ_Ансорӣ"