Сайидризо Ализода: Тафовут байни таҳрирҳо
Content deleted Content added
Барчасбҳо: вироиш тавассути телефони ҳамроҳ вироиш тавассути мурургари телефони ҳамроҳ |
х Вироиши 85.9.142.1 (Баҳс) вогардонида шуд ба охирин тағйире, ки Шухрат Саъдиев анҷом дода буд Барчасб: вогардонӣ |
||
Сатри 28:
=== Эҷодиёт ===
Mуаллифи аввалин алифбои тоҷикӣ “Китоби нахустин”, “Дабистони тоҷик” ([[1920]]), “Сарфу наҳви тоҷикӣ” ([[1926]]), муҳаррир ва мураттиби аввалин луғати русӣ-тоҷикӣ (ду ҷилд, 1933 -1934), муаллифи маҷмӯаи мақолаҳои публисистии “Ба ҳам бипайвандед, эй ранҷбарони ҳамаи ҷаҳон!”, “Сарватмандон навмед мешаванд”, “Инглиспарварон бихонанд”, “Имрӯз наврӯз аст”, “Ба муносибати хабарҳои Бухоро”, “Мотами бузург” ( дар бораи ба таври фоҷиавӣкушта шудани Маҳмудхоҷа Беҳбудӣ, 1919) ва ғ., шеърҳои “Зан ва мулло”, “Ба порахӯр”, “Бойамак”, “Марсияҳои мушфиқона ба фаранҷӣ”. Чун донандаи забҳои арабӣ, форсӣ, русӣ, узбеки, тоторӣ, туркӣ, курдӣ асарҳои “Сад фоиз”-и [[нависанда]]и америкоӣ Эптон Синклер (1934), “Дубровский” (1935), “Духтари капитан” (1936), “Моткаи қарамашшоқ” (1937), “Ҳикояҳои Белкин”-и А. С. Пушкин (1938), “Семент”- и Ф. Гладков (1936), “Пӯлод чӣ тавр обутоб ёфтааст”-и Н. Островский (1937), “Каждум аз меҳроб”-и адиби ӯзбек Абдулло Қодириро (1938) ба тоҷикӣ гардонидааст, аввалин тарҷумон ва муҳаррири асарҳои классикони марксизм-ленинизм.<ref name="САИДРИЗО АЛИЗОДА tojnews">[http://www.tojnews.org/inhoro-boyad-shinokht-saidrizo-alizoda
== Некдошт ==
Соли [[1997]] ба муносибати 100-ӯмин солгарди таваллудаш дар ш. [[Самарқанд]] хона – музеи Саидризо Ализода таъсис ёфтааст. Дар [[Тоҷикистон]] асарҳои тарҷуманамуда ва маҷмӯаи мақолаҳои публисистии Саидризо Ализода ҳамчун мероси адабӣ омӯхта мешаванд.<ref name="САИДРИЗО АЛИЗОДА tojnews"/><ref>[http://cheloveknauka.com/istoriya-kultury-tadzhikskogo-naroda-v-pervoy-chetverti-hh-veka]</ref>
|