Аслӣ Бурҳонов: Тафовут байни таҳрирҳо

Аслӣ Бурҳонов симоҳои мардони қавиирода, муборизони роҳи озодӣ, шахсони фидокору дурандешро офаридааст. Бурҳонов дорои истеъдоди намоён буда, нақшҳои чи фоҷиавӣ ва чи мазҳакавиро табиӣ, бомаҳорат ва таъсирбахш бозидааст. Нақшҳои иҷрокардаи Бурҳонов — Ризо («Мубориза»-и А. Усмонов, 1933), Фердинанд («Макр ва муҳаббат»-и Ф. Шиллер, 1937), Хушвақт («ТўҳматТӯҳмат»-и С. Саидмуродов ва И. Исмоилов, 1938), Салим, Сафар («Калтакдорони сурх», 1941; «Дар оташ», 1944, С. Улуғзода), Ҳаҷир, Сӯҳроб («Рустам ва Сӯҳроб»-и А. Пирмуҳаммадзода ва В. Волкенштейн, 1941—1945), Ҳоҷи («АрўсӣАрӯсӣ панҷсўмапанҷсӯма»-и М. Ӯдубодӣ, 1943), Коба («Хонлар»-и С. ВурѓунВургун, 1951), Қорӣ Ишкамба («Марги судхўрисудхӯр»-и С. Айнӣ, 1953), Рӯдакӣ («Рӯдакӣ»-и С. Улуғзода, 1958) ва диг. Аслӣ Бурҳонов нахустин иҷрокунандаи нақши В. И. Ленин дар саҳнаи тоҷик (пиесаи Н. Погодин, «Одами милтиқдор», 1948). Баътар дар асарҳои саҳнавии «"Соли 1919-и фаромӯшнашаванда"-и В. Вишневский» (1951), "Соати бурҷи Кремл"-и Н. Погодин (1960), ТўфонТӯфон"-и [[Ғанӣ Абдулло]] ва [[Шамсӣ Қиёмов]] (1957), Ҳуррият ва «Сарбозони инқилоб»-и Ғанӣ Абдулло (1964), «Корвони бахт»-и М. Миршакар (1972) образи В. И. Ленинро офарид. Яго, Меркутсио, Кент, Труфальдино ("Отелло ", 1948; «Ромео ва Ҷулета», 1947; «Шоҳ Лир», 1957;) «Хизматгори ду хоҷа», 1947) — беҳтарин нақшҳои Аслӣ Бурҳонов аз осори драматургияи класикии Ғарб аст. Дар пиесаҳои солҳои охир: «Антигона»-и Софокл (1971), «Дасти дӯст»-и [[Меҳрубон Назаров]] (1974), «Фарёди ишқ»-и Ғанӣ Абдулло (1975) нақшҳои асосиро иҷро кардааст.

* «Арӯси панҷсума»-и М. ЎрдубодӣӮрдубодӣ,

* «Ду веронагӣ»-и У. Шекспир ва ғ).<ref>Энсиклопедияи советии тоҷик. — Душанбе. — Ҷ. 1. — 1978. — Саҳ. 551—552. </ref>

* [[Ҳунарпешаи халқии ҶШС Тоҷикистон]] ([[1945]]).

* [[Ҷоизаи давлатии Тоҷикистон ба номи Абӯабдуллоҳ Рӯдакӣ]] ([[1970]])

* Ордени Ленин ([[1957]])