Шамсиддини Шоҳин: Тафовут байни таҳрирҳо
Content deleted Content added
→Эҷодиёт: имло Барчасбҳо: вироиш тавассути телефони ҳамроҳ вироиш тавассути мурургари телефони ҳамроҳ |
→Эҷодиёт: имло Барчасбҳо: вироиш тавассути телефони ҳамроҳ вироиш тавассути мурургари телефони ҳамроҳ |
||
Сатри 39:
Аз ҳамин вақт сар карда, (яъне солҳои аввали навадум) дар шеърҳои Шоҳин оҳангҳои шикояту шикваҳои талх аз ҳаёти худ, тануиду мазаммати иллату нуқсонҳои давр ва аҳли он садо медихад.
Шоҳин дар ин вақт бо «[[Наводир-ул-вақоеъ]]»-и [[Аҳмади Дониш]] шинос шуд ва тамоми иллатҳои чамъияти он вақтро боз ҳам хубтар фаҳмид. Вай низ ба ақидае омад, ки бо вазъу насиҳат ва ислоҳоти ҷузъӣ аҳволи мамлакат ва тартиби давлатро беҳтар намудан мумкин нест, зеро амир ва атрофиёни ӯ ба дараҷае ҷоҳилу бефаҳманд, ки ба қабули чунин маслиҳатҳо қобил нестанд.
Шоҳин дар ин солҳо рисолаи «[[Бадое-ус-саноеъ]]»-ро эҷод мекунад. Дар ин рисола бо кинояву размҳои
:Ду-се рӯз чуи
:Сарояндаи мадҳи дунон шудам,
:Бибурдам ба ороиши назм ранҷ,
Сатри 48:
:Суроро сурайё лақаб хондаме
Омӯзиши эҷодиёти Шамсиддини Шоҳин барои муайян кардани ҳаракати адабию афкори пешқадамонаи охири асри XIX, ки сарвари бузурги он [[Аҳмади Дониш]] аст, аҳамияти хеле калон дорад. Шоҳин дар
Аз ин
1.Давраи
2.Мувофиқи идеяи пешин, барои пеш бурдани идеяҳои халқӣ-озодихоҳӣ ба ёрии амирон умед бастан, амиронро гоҳ ба роҳи танқид ва гоҳ ба роҳи мадҳ ба адолатпарварӣ ва илму адабиётдустӣ даъват намудан аст. Асари барҷастаи ин давраи эҷодиёти Шоҳин «[[Туҳфаи дӯстон]]» маҳсуб мегардад.
3.Шинохтани тинати амирон ва амалдорони давлати амирӣ, аз ёрии онҳо ноумед шудан,
Ӯ ҳарчанд умри кӯтоҳ дида бошад ҳам, мероси хеле бой ва гаронбаҳое аз худ боқӣ гузошт. Мероси ӯ аз девони ғазалиёт, маснавии "[[Лайлӣ ва Маҷнун]]", маснавии нотамоми "[[Тӯҳфаи дӯстон]]", рисолаи "[[Бадоеъ-ус-саноеъ]]" иборат аст.
|