|
'''[[Абӯали Балъамӣ|Абуалии Балъамӣ]]. Таърихи Табарӣ.''' Аз силисалаи «Халқҳои эронӣ дар маъхазҳои таърихӣ». (Иборат аз се ҷилд). Ҷ. I – Душанбе:Ирфон, 1992. – 656 с.
«'''''Таърихи Табарӣ'''''» ({{lang-fa|«'''تاریخ طبری'''»}}) ё «'''''Ториху-р-расул-вал-мулук'''''» ({{lang-ar|«'''تاریخ الرسل و الملوک'''»}}) ё ин ки «'''''Ториху-л-имам-вал-мулук'''''» ({{lang-ar|«'''تاریخ الامم و الملوک'''»}}) — китобест, ки торихнигору пажӯҳишгар [[Муҳаммад ибн Ҷарир ал-Табарӣ]] ба забони арабӣ навишта ва яке аз муътабартарин манобеъи давраи исломӣ аст.
'''Таърихи Табарӣ''' ({{lang-fa|تاریخ طبری}}) китобест, ки аз тарафи [[Муҳаммад ибн Ҷарир ал-Табарӣ]] навишта шудааст. [[Абӯали Балъамӣ|Абӯали Муҳаммад бини Муҳаммад Балъамӣ]] олими таърихшинос ва тарҷумони китоби Имом [[Муҳаммад ибн Ҷарир ал-Табарӣ]] - “Таърихи Табарӣ” аз арабӣ ба форсии тоҷикӣ мебошад.<ref>[http://www.vostlit.info/Texts/rus5/Tabari/otryv1.phtml?id=1372 Ат-Табари. Древние и средневековые источники по этнографии и истории Африки южнее Сахары. Т. 1. Арабские источники VII—X вв. М.-Л. АН СССР. 1960.]</ref>
== Нашри асар ==
Силсилаи осори илмие, ки Пажуҳишгоҳи ховаршиносии АИ Тоҷикистон таҳти унвони муштараки «Халқҳои эронӣ дар маъхазҳои таърихӣ» табъу нашр мекунад, муҳимтарин марҳилаҳои ташаккул ва тарақии иҷтимоиву фарҳангии тоҷикон ва халқҳои эрониюнаслро фаро мегирад.
Дар ин асари таърихӣ этногенези мардумони эронӣ, ҳудуди густариши воқеии ин ақвом (сукунати аввала ва баъдинаашон) ва забонҳои онҳо, урфу одат ва суннатҳои фарҳангии шаҳру деҳоти кишвари [[Аҷам]] ва як идда масъалаҳои дигар мавриди баррасӣ хоҳад шуд.
Силсила аз интишори «Таърихи Табарӣ» - яке аз муътабартарин сарчашмаҳои таърихӣ - оғоз мешавад, ки таърихи эрониёнро аз аҳди қадим то барқарор шудани [[Хилофати Араб]] ба бар карда.
== Тарҷумони китоб ==
«''Таърихи Табарӣ''»-ро [[Абӯали Балъамӣ|Абуалӣ Муҳаммад ибни Муҳаммади Балъамӣ]] аз арабӣ ба форсӣ баргардондааст<ref>[http://www.vostlit.info/Texts/rus5/Tabari/otryv1.phtml?id=1372 Ат-Табари. Древние и средневековые источники по этнографии и истории Африки южнее Сахары. Т. 1. Арабские источники VII—X вв. М.-Л. АН СССР. 1960.]</ref>. Дар ин асари таърихӣ этногенези мардумони эронитабор, ҳудуди густариши воқеъии ин мардумон (сукунати аввала ва баъдинаашон) ва забонҳои онҳо, урфу одат ва суннатҳои фарҳангии шаҳру рустоҳои [[Аҷам|Эронзамин]] ва як идда масъалаҳои дигар мавриди баррасӣ хоҳад шуд.
Олими таърихшинос ва тарҷумони китоби Имом [[Муҳаммад ибн Ҷарир ал-Табарӣ]] аз забони арабӣ ба форсии тоҷикӣ [[Абӯали Балъамӣ|Абӯали Муҳаммад бини Муҳаммад Балъамӣ]] аст.
«Таърихи Табарӣ» таърихи мардумони эронитаборро аз Рӯзи Офриниш то пойдор шудани [[Хилофати Араб]] бозгӯ мекунад. Ба қавлигуфти донишмандонипажӯҳишгарони тоҷик – мураттибони «[[Таърихи Табарӣ]]»-и Балъамӣ [[Муҳаммадҷон Умаров|М.Умаров]] ва [[Файзулло Бобоев| Ф.Бобоев]] {{аввали иқтибос}}«Балъамӣ аввалин донишманди таърихнигор буд, ки тамоми матолиб ва маълумоти таърихномаи Табариро ба таҳлилу тадқиқи илмӣ кашида, дар асоси он ва маълумоти сарчашмаҳои дигар ба забони дарӣ асари тозае офарид. Ва аз ин лиҳоз метавон гуфт, ки Балъамӣ муаллиф аст, зеро маълумоти муфассал дар достони Баҳроми Чӯбин ва фаслҳои марбут ба футӯҳифутуҳи кишвари Эрон берун аз ахбори арабӣ ва берун аз ин китоби таърих аст»{{охири иқтибос|сарчашма=}}.
Абӯали Балъамӣ ҳамчун тарҷумони китоби [[Муҳаммад ибн Ҷарир ал-Табарӣ]] «[[Таърихи Табарӣ]]» аз [[забони арабӣ]] ба [[забони форсӣ]] маъмул аст.
== Ба инҷо ҳам нигаред ==
== Пайвандҳо ==
* [[Абӯали Балъамӣ]]
* [[Муҳаммадҷон Умаров]] ва [[Файзулло Бобоев]], «[[Таърихи Табарӣ]]» дар 2 ҷилд. – Теҳрон, «Замон», 2001. – 1632 с.;
== Пайнавиштҳо==
| 