Раҳим Ҳошим: Тафовут байни таҳрирҳо

Раҳим Ҳошим [[5 октябр]]и [[соли 1908]] дар гузари Боғимайдони ш.шаҳри [[Самарқанд]] ба дунё омадааст, [[Мактабҳои усули ҷадид|Мактаби ибтидоии усули ҷадид]]ро хатм кардааст ([[1916]]), дар мактаби навташкиле, ки дар он устод [[Айнӣ]] дарс мегуфт ([[1917]]) ва баъд дар мактаби русӣ, Дорулмуаллимини Самарқанд таълим гирифтааст (1918-1920). Ходими адабии рӯзномаи “Зарафшон” ва маҷаппаимаҷаллаи “Маориф ва ӯқитувчи”, “Раҳбари дониш” (1920-1925), котиби масъули маҷаллаи “Раҳбари дониш” (1926; 1934-1935), муҳаррир ва тарҷумони Нашриёти давлатии Тоҷикистон дар Самарқанд (1927-1930, 1935-1936). Соли 1930 ба ҶШС Тоҷикистон омадааст. Котиби масъули [[Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон]] (1933-1934). Иштирокчии Анҷумани якуми нависандагони СССР дар Москва (1934). Аз соли 1944 то 1954 дар Сибир бадарға шуда буд. Аз соли 1955 то охири умр ходим ва ходими калони илмии Институти забон ва адабиёти ба номи Рӯдакии [[Академияи илмҳои Тоҷикистон|АИ ҶШС Тоҷикистон]]. Узви ҳайати таҳририяи нашрияҳои Институти забон ва адабиёти ба номи Рӯдакии [[Академияи илмҳои Тоҷикистон|АИ ҶШС Тоҷикистон]], узви ҳайати таҳририяи “Куллиёт”-и С. Айнӣ ва А. Лоҳутӣ буд. 24 октябри соли 1993 аз олам даргузашт.<ref>Адибони Тоҷикистон (маълумотномаи мухтасари шарҳиҳолӣ)./Таҳия ва танзими Асрори Сомонӣ ва Маҷид Салим. – Душанбе,«Адиб»,2014. - С.281 ISBN 978-99947-2-379-9</ref>