Газҳои асил: Тафовут байни таҳрирҳо
Content deleted Content added
No edit summary |
No edit summary |
||
Сатри 1:
'''Газҳои наҷиб''' ({{lang-fa|گازهای نجیب}}), '''газҳои инертӣ''', '''газҳои нодир''', '''газҳои асил''', '''аргоноидҳо''' — унсурҳои кимиёии гурӯҳчаи асосии гурӯҳи VIII-и [[Ҷадвали даврии унсурҳои кимёӣ|Ҷадвали даврии Менделеев]]:
Солҳо ақидае вуҷуд дошт, ки газҳои инертӣ ба реаксия ворид намешаванд ва пайвасти кимиёӣ ҳосил намекунанд. Бинобар ин, онҳоро газҳои нофаъол номиданд. Азбаски газҳои инертӣ дар табиат ба миқдори хеле кам вомехӯранд (мас., дар ҳаво аргон — 0,9325 %, ксенон — 0,00008 %), онҳоро газҳои камёб ё нодир низ мегӯянд. Аз ҳамаи газҳои инертӣ танҳо радон унсури радиоактив буда, изотопҳои собит надорад. Барои аз нигоҳи кимиёӣ нофаъол буданашон газҳои инертӣ муддати мадид ошкор нашуданд. Фақат нимаи дуюми асри 19 (соли 1868) ба олимон муяссар гашт, ки гази инертии аввалин — гелийро кашф намоянд (олимони фаронсавӣ Ж. Жансен ва англис Н. Лекер). газҳои инертӣ-и боқимонда солҳои 1892—1908 ошкор карда шуданд.
| |||