Сергей Баласанян: Тафовут байни таҳрирҳо
Content deleted Content added
Шухрат Саъдиев (баҳс | ҳисса) →Эҷодиёт: илова |
Шухрат Саъдиев (баҳс | ҳисса) |
||
Сатри 33:
==Эҷодиёт==
Яке аз асосгузорони театри мусиқии тоҷик ва муаллифи аввалин операи тоҷик – «Шӯриши Восеъ» (либреттои [[Абдусалом Деҳотӣ]] ва [[Мирзо Турсунзода]], [[1939]]) аст. Операҳои ӯ «Коваи оҳангар» (ҳамроҳи Ш. Бобокалонов, 1941), «Бахтиёр ва Нисо» (1954), драмаи мусиқии «Лола» (ҳамроҳи С. Ю. Урбах, 1939), балети «Лайлӣ ва Маҷнун» (таҳрири 1 – 1947; Мукофоти давлатии СССР, 1949; таҳрири 2 – 1957; таҳрири 3 – 1964; ҳамроҳи К. Голейзовский; Театри Калони СССР) дар саҳнаи [[Театри давлатии академии опера ва балети ба номи Садриддин Айнӣ
Дар мусиқии балет амалиёти зиёд, лирикаи нафис ва самимияти бузург ҳис карда мешавад. Барои балети «Лайлӣ ва Маҷнун» Баласанян бо ҷоизаи давлатии СССР мушарраф гардид (1949). Б. бо истифода аз фолклори мусиқии тоҷикӣ, афғонӣ, арманӣ як қатор асарҳои симфонӣ эҷод кардааст (Сюитаи симфонии «Помир» -1944, «Сюитаи тоҷикӣ» -1948, «Ҳафт суруди арманӣ» -1955, «Сюи-таи афғонӣ» -1956). Ин асарҳо аз нигоҳи забони мусиқӣ барҷаста ва аз нигоҳи шакл суфта, маҳорати инструментовкаи оркестри композитор бараъло ба назар мерасад.
| |||