Муъминов Муҳаммадҷон: Тафовут байни таҳрирҳо
Шухрат Саъдиев (баҳс | ҳисса) Муҳаммадҷон Муъминов |
(бе тафовут)
|
Нусха 14:04, 14 августи 2020
Муҳаммадҷон Муъминов (1.05.1901, ш. Марғелон – 2.04.1976, ш. Душанбе) — мутриб, навозанда (дутор, ғижжак) ва оҳангсози тоҷик. Ходими Хизматнишондодаи санъати ҶШС Тоҷикистон (1939).
Муҳаммадҷон Муъминов | |
Зодгоҳ | Марғелон |
Пеша(ҳо) | композитор, навозанда |
Соз | дутор, ғижжак |
Зиндагинома
Муҳаммадҷон Муъминов касби дутору ғижакнавозиро аз устодони ин пеша омӯхтааст. С.-ҳои 1921-24 дар ҳайати отряди савораи Қӯқанд зидди босмачиён мубориза бурда, баъди хизмат дар соҳаи санъат кор кардааст. С.-ҳои 1933-1938 сардирижёр ва роҳбари мусиқии Театри давлатии академии драмаи ба номи А. Лоҳутӣ, 1938-1942 сардирижёри оркестри созҳои халқии Кумиати давлатии радиои тоҷик , 1942-1960 роҳбари мусиқии ансамбли созҳои халқии Филармонияи давлатии Тоҷикистон ва 1960-1962 дутору ғижакнавози оркестри созҳои халқии тоҷик шуда кор кардааст. Аз с. 1962 то вафоташ нафақагири шахсӣ.
Эҷодиёт
Сурудҳои эҷодкардаи Муъминов – «Ташаккур» (Б. Раҳимзода), «Эй санам акси туро….» (Турсунзода), «Булбулон» (Лоҳутӣ), «Душмани шапарак» (Суҳайлӣ) ва ғ.; савту навоҳои созӣ: «Озод», «Табрик», «Ғунча», «Сайри гул», «Садои дутор», «Рақси дилбар», «Рақси шодӣ» ва ғ. аз қабили онҳоянд.
Бо ордени «Нишони Фахрӣ», медалҳо ва Грамотаи Фахрии Президиуми Совети Олими ҶШС Тоҷикистон мукофотонида шудааст.[1]
Эзоҳ
- ↑ Обидпур Ҷ. Луғатномаи тафсирии мусиқӣ / зери назари Б.Қобилова. – Душанбе: Аржанг, 2019. – С. 247-248. – 480 с. ISBN 978-999-47-43-90-2 (тоҷ.)