Қаламфур: Тафовут байни таҳрирҳо

'''Қаламфур''' ({{lang-la|Cápsicum ánnuum}}), '''қаланфур''', '''қаламфул''', '''занҷабил''' — [[Гиёҳ|гиёҳестгиёҳ]]ест бисёрсола (дар шароити киштукор яксола).

То 1 м қад мекашад. Пояаш рости сершох, баргаш байзашакл ё нештаршакли думчадор. Гулаш сафед, зард ё бунафш. Ҳосилаш сертухми бештар сурх, зард, норанҷӣ, бунафши сиёҳтоб.

Қаламфур дар ноҳияҳои тропикии Америка худрӯй аст. Қаламфурро то милод ҳам парвариш мекарданд. Соли 1943 Колумб онро ба Испания овард ва зуд дар Аврупо маъмул гашт. Асри 16 қаламфурро дар дорухонаҳои Аврупо чун доруӣ мефурӯхтанд.

Дар собиқ [[СССРИҶШС]] асосан дар ноҳияҳои ҷануб мекоранд, вале дар минтақаҳои миёна ҳам нағз нашъунамо мекунад. Навъҳои маъмулаш «Украинии тез», «Астраханӣ-147», «Маргилонӣ-330».

Қаламфур гиёҳи доруист. Бино ба маълумоти [[Абӯалӣ Сино|Абӯалии Сино]] қаламфур давои иштиҳоовар, пешоброн буда, кори дилу меъдаро тақвият мебахшад, оруғ ва дамиши шикамро рафъ менамояд. Бо ақидаи муаллифи «Муҳити Аъзам» [[Муҳаммад Аъзамхон]] (асри 19) қаламфур ҳазмкунандаи таом буда, рутубати димоғу меъдаро мебарад, бодро меронад, барои назла ва сурфа муфид аст. Табибони қадим истеъмоли қаламфурро барои бемориҳои [[Меъда|меъдавумеъда]]ву [[рӯда]], [[ҷигар]] ва [[гурда]] зараровар ҳисобидаанд.

Табибони халқӣ қаламфурро ба сифати давои арақовар ва иштиҳокушо кор мефармоянд. Қаламфури тару тозаро ба [[хасмол]], думбал ва ҷои дардманди мушакҳо мебанданд. Дар мавриди набудани қаламфури тар хушки онро кӯфта, бо оби гарм меомезанд ва ба ҷойҳои дардманди буғумҳо мемоланд.

Дар тибби муосир қиёми спиртии қаламфур барои беҳтар сохтани фаъолияти узвҳои ҳозима ва чун доруи иштиҳоовар тавсия дода мешавад. Аз қаламфури сурх нақеъ, линимент, капсин, капситрин ва пластир тайёр мекунанд, ки ҳангоми невралгия, радикулит, миозит, люмбоишиалгия, дарди банду буғумҳо ба кор мераванд. Қаламфури ширинро барои муолиҷаи камхунӣ, зангила, бемадорӣ, авитаминоз, кушодани иштиҳо ва ҳазми хӯрок кор мефармоянд.