Шарифҷон Ҳусейнзода: Тафовут байни таҳрирҳо
Content deleted Content added
х clean up using AWB |
|||
Сатри 7:
|таърихи таваллуд = {{СанаиТаваллуд|12|04|1907|сол}}
| зодгоҳ = {{Зодгоҳ|Конибодом|шаҳри Конибодом}}
|таърихи
|шаҳрвандӣ = {{
|маҳалли
|фазои илмӣ =
|ҷойҳои кор = [[Донишгоҳи давлатии омӯзгории Тоҷикистон ба номи Садриддин Айнӣ|Донишкадаи давлатии омӯзгории Душанбе]],[[Донишгоҳи миллии Тоҷикистон|Донишгоҳи давлатии Тоҷикистон ба номи В.И.Ленин]], Пажӯҳишгоҳи забон ва адабиёти тоҷики [[Академияи илмҳои Тоҷикистон]]
Сатри 28:
'''Шарифҷон Ҳусейнзода''' — [[олим]], [[омӯзгор]], [[профессор]], мунаққид, узви [[Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон]] (1947)
==Зиндагинома==
Профессор Шарифҷон Ҳусейнзода [[12 апрел]]и соли [[1907]] дар [[шаҳр]]и [[Конибодом]] зода шудааст. Маълумоти ибтидоиро дар мактаби кӯҳнаи пешазинқилобӣ гирифтааст. Маълумоти миёнаи нопурраро дар Хӯқанд (1923, ба забони узбекӣ) ва маълумоти миёнаи касбии омӯзгориро Омӯзишгоҳи омӯзгории [[Боку]] (1926, ба забони озарӣ) ва маълумоти олии касбиро дар Тошканд соли 1931 факултаи шарқшиносии Донишгоҳи давлатии [[Осиёи Миёна]] (ба забонҳои узбекӣ, тоторӣ ва русӣ) фаро гирифтаааст ва муддате дар ин даргоҳи дониш дарс гуфтааст.
Соли 1940 ба [[Душанбе]] омада, ба ҳайси устоди [[Донишгоҳи давлатии омӯзгории Тоҷикистон ба номи Садриддин Айнӣ|Донишкадаи давлатии омӯзгории Душанбе]] то соли 1947
Дар соли 1948 дар пойтахти ҷумҳурии мо [[Донишгоҳи миллии Тоҷикистон|Донишгоҳи давлатии Тоҷикистон ба номи В.И.Ленин]] таъсис гардид. Ба далели он ки яке аз поягузорони ин донишгоҳ Ш.Ҳусейнзода буд, дар таълими адабиёти тоҷик бо мактаби олии мазкур ҳамкорӣ мекард. Кори омӯзгорӣ, ки мавсуф бо он собиқаи дерин дошт, бар мазоқаш хеле созгор омад. Ў то соли 1984 дар вазифаи мудири кафедраи таърихи адабиёти тоҷики [[Донишгоҳи миллии Тоҷикистон|Донишгоҳи давлатии Тоҷикистон ба номи В.И.Ленин]] софдилона заҳмат кашид. Маҳз дар ҳамин ҷо ба ҳайси забондону суханшиноси мумтоз ва муаллими муаллимони тоҷик обрӯву эътибори бузург пайдо кард.
==Эҷодиёт==
Ш.Ҳусейнзода донишмандест, ки баробари навсозиҳои сиёсӣ-иҷтимоӣ ва фарҳангии Тоҷикистони навин бурдборона бо заҳамоти зиёди худомӯзӣ роҳи камолотро паймудааст. Аммо ӯ то охири умр ҳамаи таҳқиқу маводи тадрисашро ба хатти арабӣ менавишт ва шогирдони хоси ӯ онҳоро пеш аз нашр ба кириллӣ баргардон мекарданд. Муаллифи ин сатрҳо низ дар солҳои 80-уми асри гузашта дар ин амр ширкат кардааст.
Сатри 50:
== Осор ==
* «[[Адабиёт]]и [[тоҷик]] дар асрҳои X-XV» (1950),
* «Сухансарои Панҷрӯд» (1958),
* «[[Ҷалол Икромӣ]]» (1959),
* «Баҳс ва андеша» (1964),
* «Гуфтор аз ганҷи сухан» (1985)
ба таҳия ва табъу нашри
* «Очеркҳои таърихи адабиёти советии тоҷик» (Маскав, 1956, 1957)
* «Лайлӣ ва Маҷнун»-и [[Алишер Навоӣ|Навоӣ]] (Тошканд, 1941, 1958),
* «Мунтахаб»-и [[Камоли Хуҷандӣ]] (1960),
* «Девон»-и дуҷилдаи Камоли Хуҷандӣ (ҳамроҳи С. Асадуллоев, 1981-1982),
осори [[Абӯалӣ Сино|Ибни Сино]], Форобӣ, [[Насириддини Тӯсӣ]] ва дигаронро омода кардааст.
Сатри 68:
*Чанд нишону ифтихорномаи ҳукуматӣ.<ref>Адибони Тоҷикистон (маълумотномаи мухтасари шарҳиҳолӣ)./Таҳия ва танзими Асрори Сомонӣ ва Маҷид Салим. – Душанбе, «Адиб», 2014, – с. 52 - 53 ISBN 978-99947-2-379-9</ref>
==
{{эзоҳ}}
[[Гурӯҳ:Омӯзгорон аз рӯи алифбо]]
|