Адами қатъият: Тафовут байни таҳрирҳо

▲ зеҳн мушоҳида кардаанд, ки нотавонии ақл аз иҳота бар умур, иллати ноогоҳии он аст, аммо мўътақидон ба бетаинии айнӣ мўътақиданд нотавонии ақл аз огоҳ шудан бар умури ноши аз табиати ашёъ аст. Зеро дар назари онон ҳаракот заррот ва аҷзои атомҳо тобеи низоми собите нест. Ин бетаиинии навъи дувум, роҳро барои озодӣ боз мекунад, ба тавре ки иродаи инсон, дар партави он, қодир аст, ки афъоли худро худ биёфринад. Бо вуҷуди ин, ақида ба бетаинӣ мўҷиби қавл ба ихтиёре аст, ки эҷоб мекунад, ки иродаи иллати аввалӣ ва ғайр ба асбоб ва шурути пешин бошад. Инро бетаинии мутлақ гўянд ва ин мафҳум ҷавоби манфии ихтиёр аст. Зеро бетаинӣ, феъли иродиро ҳамчун ҳодисаи беиллат менамоёнад, аммо ихтиёр иродаро иллати аввалии феъл қарор медиҳа<ref>Ҷамил Салибо - Манучеҳр Сонеъи Дарҳбидӣ, Фарҳанги фалсафӣ, интишороти Ҳикмат - Теҳрон, чопи: аввал, 1366 с 543٬544</ref>.