Эҳтимолият: Тафовут байни таҳрирҳо
Content deleted Content added
Абдуҷалили Амон (баҳс | ҳисса) Саҳифаи нав: '''Эҳтимолият''' - ба таври сода, эҳтимолият (ба англисӣ: Probability) ба шанс ё имконияти вуқўи як ҳоди... |
Абдуҷалили Амон (баҳс | ҳисса) No edit summary |
||
Сатри 1:
'''Эҳтимолият''' - ба таври сода, эҳтимолият (ба англисӣ: Probability) ба шанс ё имконияти вуқўи як ҳодиса гуфта мешавад.
Эҳтимол маъмулан мавриди истифода барои тавсифи нигариши зеҳн нисбат ба гузораҳое аст, ки мо аз ҳақиқати онҳо мутмаин
Назарияи эҳтимолият ба шохае аз риёзиёт гўянд, ки бо таҳлили воқеаҳои тасодуфӣ сару кор дорад.
Сатри 8:
=== Таърихча ===
Мутолиаи илмии эҳтимол, тавсеаҳои модерн аст. Қимор нишон медиҳад, ки алоқа ба идеяҳои таъйини камийят барои эҳтимолият ба ҳазорон сол мерасад, аммо тавсифоти дақиқи риёзӣ хеле дертар ба вуҷуд омад. Далоиле албатта, вуҷуд дорад, ки тавсеаи риёзиёт эҳтимолиятро кунд мекунад. Дар ҳоле ки бозиҳои шонсангезае барои мутолиаи риёзӣ эҳтимол буданд, аммо масоили асосӣ ҳанўз ҳам таҳти таъсири хурофоти қиморбозон пўшида
Ба гуфтаи Ричард Ҷафрӣ, «қабл аз авалҳои қарни ҳабдаҳум, истилоҳи ‘’ эҳтимолӣ’’ ба маънои қобили таъйид (тасвиб) ва дар он маъно чӣ барои ақидаи афрод ва чӣ барои амали маврид истифода буд. Дар воқеъ афкор ё иқдоми эҳтимолӣ, рафторе буд, ки мардум зарфияти худро дар он шароит аз худ нишон медоданд<ref>Jeffrey, R.C. , Probability and the Art of Judgment, Cambridge University Press. (1992). pp. 54-55. ISBN 0-521-39459-7</ref>.
Сатри 33:
Назарияи эҳтимол дар зиндагии рўзмарра дар арзёбии риск ва дар тиҷорат дар бозори колоҳо аъмол мешавад. Давлатҳо ба таври маъмул равишҳои эҳтимолиятеро дар танзими муҳити зист аъмол мекунанд, ки онро таҷзия ва таҳлили масир меноманд. Як мисоли хуби асари эҳтимол ҳар гуна даргири густурда дар Ховари миёна бар қимати нефт аст, ки асароти мавҷворе рўйи иқтисоди кулли ҷаҳон мегузорад. Арзёбие, ки тавассути як муомилагари коло замоне ки эҳтимоли ҷанг бештар бошад, дар муқобили ҳолате, ки эҳтимоли камтаре дорад, қиматҳоро боло ва поин мефиристад ва муомилагарони дигарро низ аз назароти худ огоҳ мекунад. Дар воқеъ, эҳтимолият (дар тиҷорат) ба таври мустақил арзёбӣ намешванд ва лузуман ақлонӣ нестанд. Теорияҳои рафтори молӣ барои тавсифи асари фикри гурўҳе дар қиматгузорӣ, дар сиёсат ва дар сулҳ ва даргири зуҳур
|