Далер Почоҷонов: Тафовут байни таҳрирҳо

'''Далер Почоҷонов''' (тав. [[3 апрел]] [[1937]]) — - олимзаминшинос, доктори илмҳои [[Геология|заминшиносӣ]]геология ва минералогия ([[1975]]). Академики [[Академияи илмҳои Тоҷикистон]] ([[1993]]). Арбоби шоистаи илм ва техникаи Тоҷикистон (1992). Аълочии маорифи ИҶШС. Ихтироъкори ИҶШС ([[1975]]). Дорандаи [[Ҷоизаи давлатии ба номи Абӯалӣ ибни Сино]] ([[2011]]).<ref>[http://anrt.tj/index.php/tj/a-zoi-ai-t/ajati-shakhs-az-soli-1951/a-zoi-pajvastai Аъзои пайвастаи Академияи илмҳои Ҷумҳурии Тоҷикистон. Ҳайати шахсӣ , аз соли 1951]</ref> Барандаи ҷоизаи “Ситораи«Ситораи муштаракулманофеъ”муштаракулманофеъ»-и [[ИДМ|Иттиҳоди давтлатҳои мустақил]] дар соҳаи илму маориф (2014)<ref name="ozodagon.com">[http://www.ozodagon.com/15824-akademiki-toik-daler-pochoonov-dar-rusiya-oiza-girift.html Академик Далер Почоҷонов дар Русия ҷоиза гирифт]</ref>

Донишгоҳи давлатии Москва ба номи М. В. Ломоносовро хатм кардааст (1959), ихтисос – — «химия».

* Котиби илмӣ (1964-19671964—1967),

* мудири Озмоишгоҳи геохимия ва химияи аналитикӣ [[Академияи илмҳои Тоҷикистон|АИ ҶШС Тоҷикистон]] (1965 - — то имрӯз),

* муовини директори (1971-19781971—1978) Институти химияи ба номи В. И. Никитини [[Академияи илмҳои Тоҷикистон|АИ ҶШС Тоҷикистон]],

* роҳбари Маркази аналитикии [[Академияи илмҳои Тоҷикистон|АИ Тоҷикистон]] (1985-19951985—1995),

* президенти Академияи хурди илмҳо (1985-19991985—1999),

* академик-котиби Шӯъбаи илмҳои физикаву математика, химия ва геологӣ [[Академияи илмҳои Тоҷикистон|АИ Тоҷикистон]] (1995-20001995—2000),

* ҳамраиси Барномаи сохтани шабакаҳои компютерии [[Академияи илмҳои Тоҷикистон]] бо васл ба Интернет (1996 – — то имрӯз).

* Медалҳои «Барои меҳнати шоён. Ба муносибати 100-солагии рӯзи таваллуди В. И. Ленин»,

* «Ветерани меҳнат» (1988),

* [[Арбоби илм ва техникаи Тоҷикистон|Арбоби шоистаи илм ва техникаи Тоҷикистон]] ([[1992]]).

* Аълочии маорифи ИҶШС.

* Барандаи ҷоизаи “Ситораи«Ситораи муштаракулманофеъ”муштаракулманофеъ»-и [[ИДМ|Иттиҳоди давтлатҳои мустақил]] дар соҳаи илму маориф (2014)