Михаил Глинка: Тафовут байни таҳрирҳо
Content deleted Content added
х clean up using AWB |
х ислоҳи ихтисораҳо using AWB |
||
Сатри 29:
'''Михаил Иванович Глинка''' (1804, Смоленск – 1857, Берлин) — композитори бузурги рус, асосгузори мусиқии миллии классикии рус, ки бо мушаххас кардани самти асосии рушди он эътибори ин ҳунарро дар фарҳанги ҷаҳонӣ боло бурд.
==Зиндагинома ==
Михаил Иванович Глинка дар бачагӣ дар фортепиано ва скрипка навохтааст. С. 1817 ба [[Санкт-Петербург]] омада, дар пансиони асилзодагони назди Институти педагогии он ҷо (1818-22) таҳсили мусиқиро идома додааст. Дар ҷараёни машғулиятҳо бо мураббиёни пуртаҷриба (Ф. Бём, Ш. Майер, Ҷ. Филд) ва мулоқотҳо бо ҳамасрони номдори хеш (А.С. Пушкин, В.Ф. Одоевский, А.Е. Варламов, А.А. Делвиг, А.С. Грибоедов, В.Г. Жуковский, Ф.П. Толстой) мисиқии ӯ ба камол расид.
==Эҷодиёт==
Операи ӯ «Зиндагӣ барои шоҳ» (1836) барои мусиқии рус а.-и наве боз кард. Баъд асари симфонии «Валси хаёлот» (1839), мусиқӣ бар фоҷиаи «Княз Холмский»-и Н.В. Куколник (1840), романсҳои «Дар вуҷуд оташи иштиёқ шуъла мезанад» (1838), «Насими шабонгоҳ» (1839), «Он лаҳзаи марғубро ёд дорам» (1840); ҳама аз ашъори А.С. Пушкин), «Шубҳа», бо ту будан чӣ қадар хуш аст» (1840) ва ғ.-ро эҷод кард. Операи Глинка «Руслан ва Людмила» (1842) агарчи миёни умум ҳамчун шоҳкори мусиқӣ ба комёбӣ пазируфта шуд, аммо доираҳои дарборӣ онро написандиданд ва таҳти фишори онҳо соли 1847 аз репертуари театр хориҷ шуд. Глинка
== Эзоҳ ==
{{эзоҳ}}
|