Адабиётшиносӣ: Тафовут байни таҳрирҳо
Content deleted Content added
х бознависии садаҳо ба ададҳои румӣ using AWB |
|||
Сатри 10:
[[Рӯдакӣ]] муносибати шаклу мазмуни шеърро пай бурда, алоқаи мутақобилаи онҳоро дарёфта, аз шеър «лафзи хубу маънии осон» талаб кардааст, мавқеи иҷтимоӣ ва аҳамияти тарбиявии эҷоди бадеиро низ таъкид намудааст:
Басо дило, ки ба сони ҳарир карда ба шеър,
Аз он сипас, ки ба кирдори сангу сандон буд.
== Таърих ==
Сатри 24:
=== масъалаҳои балоғат ва суханварӣ ===
Китобу рисолаҳои бахшида ба масъалаҳои балоғат ва суханварӣ дар
Муҳаммад ибни Умари Родуёнӣ «Тарҷумон-ул-балоға»-ро (1114) ба масъалаҳои бадеиёти сухан, таҳлили санъатҳои бадеии ташбеҳ, истиора, таҷнис, тазод, таносуби сухан ва ғайра бахшид ва нукоти муҳимме роҷеъ ба шеъри шоирон арз кард.
Сатри 53:
=== Адабиётшиносии асрҳои миёна ===
{{main|Адабиётшиносии тоҷику форсии асрҳои миёна}}
Адабиётшиносии асрҳои миёна рукнҳои назарияи адабиётро, аз ҷумла дар баҳси моҳияти шеър ва наср, нақди адабиро дар баррасии балоғати шеъру сухан ва таърихи адабиётро дар тазкираҳо бо худ дошт. Аз ҷумла адаби назариявии
Таърихи адабиёт дар тазкираҳо, масъалаҳои назариявӣ дар рисолаҳо ва нақди адабӣ дар маҳфилҳо ва нақди ашъор густариш меёфтанд.
=== Адабиётшиносии
{{main|Адабиётшиносии тоҷику форсии
Адибони он замон дар илми қофия низ рисолаҳо навиштаанд, ки аксар «Рисолаи қофия» ё «Илм-ул-қавофӣ» ном доранд.
Сатри 66:
Атоуллоҳи Ҳусайнӣ бо номи «Такмил-ус-саноат» асари муфассале дошт.
Таснифи навъҳои шеър дар таърихи афкори назарии нимаи дуюми
Донишмандони улуми адабӣ роҷеъ ба қасида, ғазал, қитъа, рубоӣ, дубайтӣ, маснавӣ, шоҳбайт, фард ва анвои гуногуни мусаммат (мураббаъ, мухаммас, мусаддас, мусамман, муашшар ва ғайра) дар кутубу рисолаҳо назари худро баён кардаанд.
=== Адабиётшиносии ибтидои
Дар нимаи дуюми
Донишмандон аз оғози аҳди ислом улуми адабиро иборат аз дувоздаҳ навъ донистаанд (нигаред мақолаҳои [[Адаб]] ва [[Адабиёт]]).
Сатри 88:
Ҷомӣ ва Навоӣ низ маҷмӯаҳои руқаоти худро тартиб дода, онҳоро чун асари алоҳида дар куллиётҳояшон ҷой додаанд.
Дар таснифи илмҳои адабӣ касе илми муамморо ворид накардааст, аммо аз
* «Чаҳор рисола»-и Ҷомӣ,
* «Муфрадот»-и Навоӣ,
Сатри 114:
Дар замони Эҳё (Ренессанс) муборизаи шадид бар зидди тангназарии асримиёнагӣ давом ёфт ва адабиётшиносӣ диққати нависандагонро ба омӯхтани воқеияти ҳаёт ва забони халқ мутаваҷҷеҳ намуд.
=== Адабиётшиносии аввали
Дар аввали
=== Адабиётшиносии аввали
Дар
Маорифпарварон масъалаи иртиботи шахсу ҷомеаро ба миён оварда, нақши муҳити иҷтимоиро барои ташаккули шахс таъкид карданд ва ифодаи фардияти шахсро дар адабиёт зарур донистанд.
=== Адабиётшиносии аввали
{{main|Адабиётшиносии тоҷикии
Аз нимаи дуюми
Афкори онҳо ба дарки қонунҳои иҷтимоии тараққиёти ҳунар, барои аз мавқеи табақотӣ (синфӣ) омӯхтани таърихи адабиёт ва танқиди адабӣ нигоронда шуда буд.
=== Адабиётшиносии аввали
Дар охири
Дар ин маврид метавон баҳсҳои назарӣ ва усулие, ки дар саҳифаҳои рӯзномаи «Бухорои Шариф» баргузор шуда буд, намунаҳои нақди адабӣ дар нашрияҳои М. Беҳбудӣ (г. «Самарқанд», маҷаллаи «Оина») ва тазкираҳои Садри Зиё «Тазкори ашъор» ва Салимбекро ном бурд.
Сатри 145:
Аммо дар замони бозсозии горбачевӣ, бахусус, дар даврони соҳибистиқлол шудани Ҷумҳурии Тоҷикистон (1991) ва тағйир хӯрдани арзишҳо адабиётшиносӣ аз маҳдудияти мафкуравӣ озод шуд ва ба дастурҳои бунёдии илмии худ таҷдиди назар намуд.
Дар ду даҳсолаи
Адабиётшиносии тоҷикӣ дар марҳалаи нави инкишоф қарор гирифтааст.
Сатри 179:
[[Гурӯҳ:Адабиётшиносӣ]]
[[Гурӯҳ:
|