Нимаи дуюми асрисадаи 16XVI дар Аврупо пайдо шуда, асрисадаи 17XVII ва нимаи аввали асрисадаи 18XVIII дар Итолиё, Испания, Фаронса ва Олмон инкишоф ёфтааст. Барроко дар заминаи маданияти дворянӣ ба ҷойи санъати давраи Эҳё паҳн шудааст. Барроко санъати мураккабу гуногунҷанбае буда, назариётчиёни он зебоиро категорияи идеалӣ донистаанд ва васф намудаанд. Дар барроко ғояҳои инсонпарвариву тасаввуроти пешқадами давраи Эҳё ва санъати готика то дараҷае нигоҳ дошта шудаанд.
== Меъморӣ ==
Сатри 17:
== Барокко дар адабиёт ==
Барроко дар нимаи дуюми асрисадаи 19XIX ба адабиёт ва аввали асрисадаи 20XX ба мусиқӣ низ таъсир расонд. Ашъори Гонгора ва фоҷиаҳои П. Калдерон, насри Тирсо де Молина (Испания), шеърҳои Т. Тассо ва Ҷ. Марино (Итолиё), фоҷиаҳои А. Грифиус (Олмон), драмаҳои баъдинаи В. Шекспир намунаҳои баррокои адабиёт мебошанд. Дар Россия С. Полоский, С. Медведев, Ф. Прокопович, М. В. Ломоносов ва дигарон дар услуби барроко асарҳо эҷод кардаанд. Хусусияти асосии санъати тасвирии рассомони рус муроҷиат ба образи одами эҷодкор мебошад.
