Боғчасарой: Тафовут байни таҳрирҳо

'''Боғчасарой''' ({{lang-uk|Бахчисарай}}, {{lang-crh|Bağçasaray, Багъчасарай}}) — [[шаҳр]], маркази [[Ноҳияиноҳияи Боғчасарой|ноҳияи Боғчасаройи]]и [[Вилоятивилояти Қрим|вилояти Қрими]]и [[Ҷумҳурии Украина]]. Аҳолиаш 28  ҳазор нафар (2011).

Боғчасарой дар аввали асрисадаи 16XVI  бунёд гардидааст. То ба империяи Россия ҳамроҳ шудан (1783) пойтахти хонигарии Қрим буд. Соли 1519 маҷмааи Қасри хон (Хонсарой) сохта шуд. Ин қаср баъди сӯхтор дар асрисадаи 18XVIII аз нав барқарор ва тармим гардид. Дар бунёд ва ороиши он дар аввали асрисадаи 16XVI меъмори итолиёӣ Алевиз Фрязини Нав ширкат ва роҳбарӣ кардааст. Ба ин маҷмаа «Фаввораи тиллоӣ» (1737), «Фаввораи ашк» (1764; бо роҳбарии меъмори форс Умар) дохил мешавад, ки онро шоири рус А. С. Пушкин (шеъри «Фаввораи Боғчасарой») ва шоири полшагӣ А. Мискевич дар шеъри худ васф кардаанд.

Қасри хон то имрӯз яке аз ёдгориҳои таърихӣ ба ҳисоб рафта, таваҷҷуҳи сайёҳони хориҷиро ба худ ҷалб кардааст. Соҳаи сайёҳӣ дар иқтисодиёти Боғчасарой нақши муҳим дорад.

Истгоҳи рроҳи оҳан ва шоҳроҳи автомобилгард (Симферопол – Севастопол) дорад.