Разиюлло Абдуллозода: Тафовут байни таҳрирҳо

|таърихи таваллуд = 13.3.1912

|зодгоҳ = {{Зодгоҳ|Ӯротеппа|шаҳри Истаравшан}}

|шаҳрвандӣ =

|навъи фаъолият = [[нависанда]]

Мураттиби китобҳои «Зарбулмасал ва мақолҳо дар асарҳои С. Айнӣ» (1958), «Ашъори мунтахаб»-и Лутфӣ Обидхоҷаев (1959), «Маҷмӯаи шеърҳо»-и Ноил Шерзода (1961), «Луғати мухтасари адабии тоҷик» (1973, барои мактабҳои миёна), «Ибораҳои халқӣ» (1974) ва ғайра Абдуллозода омӯзгори носеҳу пандомӯзи ҷавонону калонсолон буд (маҷмӯаҳои «Панди Оқилӣ», 1982; «Футувватнома», 1994; «Хӯшаи пурбор», 1992 ва ғайра). Маҷмӯа «Ёде аз айёми гузашта» (1983), қиссаи «Шогирди усто» (1992) аз нигоштаҳои адабии ӯянд.

 

* Аълочии маорифи халқи Тоҷикистон.<ref>Адибони Тоҷикистон (маълумотномаи мухтасари шарҳиҳолӣ)./Таҳия ва танзими Асрори Сомонӣ ва Маҷид Салим. — Душанбе, «Адиб», 2014, — с. 22 ISBN 978-99947-2-379-9</ref>