Албер Камю: Тафовут байни таҳрирҳо

Албер Камю 7 ноябри соли 1913 ба дунё омада, 4 июниянвари соли 10601960 вафот кардаст. Нависанда, файласуф ва рӯзноманигори фаронсавӣ. Барандаи ҷоиза дабииадабии Нобел. Ӯ яке аз нависандагони бузурги қарни ХХ ва муаллифи китоби машҳури «Бегона» ва мақолаи ҷараёнсози «Афсонаи Сизиф» мебошад.

Навиштаҳои АлбертАлбер Камю бозтоб ва инъикоси бегонагӣ ва шикастҳои равшанфикрони Урупо баъд аз ҷанги ҷаҳонии дуввум ва то ҳадди зиёде таҳти таъсири андешаи фалсафаи асолати вуҷуд (экзистенсиализм) буд. Камю дар соли 1957 дар 44 солагӣ барандаи ҷоизаи Нобели адабиёт шуд.

Камю дӯсти наздики Жан Пол Сартр буд. Мутафаккире буд, ки фалсафаро ба воситаи асарҳои адабӣ, чун ҳикоя, повестьповест ва роман тарғиб мекард. Муҳаққиқон ҷараёни фалсафиашро экзистен¬сиализмиэкзистенсиализми гуманистӣ ва дунявӣ муайян намудаанд. Камю (1913—1960) нависандае буд, ки сифатҳои пучӣ, беҳудагӣ, абас ва абсурдро барои вазъият ва шароите ибдоъ ва ихтироъ кард, ки дар он инсонҳо мехоҳанд зиндагиашон дорои маъно ва аҳамияте бошад. Дар сурате, ки ҷаҳони воқеӣ ва реалии мо комилан бемаънӣ ва беҳадаф аст. Камю рисолаи фалсафии «Устураи Сизиф» -ро (1942) бо ин иборати машҳур оғоз кард: «Фақат як масъалаи воқеан ҷиддии фалсафӣ вуҷуд дорад ва он (масъала) худкушӣ аст. Қазоват дар бораи ин ки оё зиндагии мо одамон арзиши зистанро дорад ё надорад, баробар аст бо посух ба ин саволи бунёдинбунёдӣ ва асосии фалсафа». Ӯ ба ин натиҷа расид, ки худкушӣ навъе таслим аст. Камю ошкоро ба воситаи ғурур ва иззати нафс гуфт: «Ҳеҷ чиз ба андозаи ғурури башар бузург ва бошукуҳ нест». Ӯ аз ин роҳ мехост мардумро барои зиндагӣ дар олами бемаънӣ омода ва мутобиқ гардонад. Ғайр аз «Устураи Сизиф» (АфсонаАфсонаи Сизиф) ва китобе бо номи «Тоғӣ» (Инсони исёнгар) (1951), Камю асосан афкорашро дар маҷмӯае аз достонҳои тулонӣ пешкаши хонандагон намуд. Аз ҷумла дар романи «Бегона» (Посторонный) (1942), романи «Тоун» (Чума) (1947) ва повести «Суқут» (Падение) (1956). Ӯ дар соли 1960 ҳангоми бозгашт аз таътили тобистона дар яке аз ноҳияҳои назди шаҳри Париж дар як тасодуфи ронандагӣ ба садама дучор гардида, ба дарахти чанор бархурд ва ҳалок гардид. Достоне (романе), ки дар он замон дар ҳоли навиштан буд, ба номи «Марди аввал» дар соли 1995 ҳамон тавр нотамом мунташир шуд. Мавзӯи роман солҳои кӯдакии Камю дар Алҷазоир буд.