Ҳоҷӣ Содиқ: Тафовут байни таҳрирҳо
Content deleted Content added
No edit summary |
|||
Сатри 27:
|имзо =
}}
'''Ҳоҷӣ Содиқ''' (''Ҳоҷӣ Содиқов''; [[25 октябр|25 октябри]] [[1913]], [[Конибодом]] – [[17 декабр|17 декабри]] [[1990]], [[Душанбе]]) — [[нависанда]], рӯзноманигор ва драматурги маъруфи тоҷик. Иштирокчии Ҷанги Бузурги Ватанӣ (1941-45). Ходими Хизматнишондодаи Санъати РСС Тоҷикистон (1973), Корманди Хизматнишондодаи маданияти РСС Тоҷикистон (1979).
'''Ҳоҷӣ Содиқ''' — [[нависанда]], узви [[Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон]] (1956)▼
==Зиндагинома==
Аз оилаи косиб. Донишгоҳи педагогии шаҳри Ленинобод, ба номи С. И. Кировро хатм кардааст (1956). Аз соли 1941 то 1943 дар Ҷанги Бузурги Ватанӣ зидди фашистони немис ҷангида, соли 1943 дар муҳорибаи Сталинград сахт маҷрӯҳ шудааст. Солҳои 1943-1945 муҳаррири газетаи «Стахановчӣ», солҳои 1945–1946 котиби Комиҷроияи вилояти Ленинобод, солҳои 1946–64, ҷонишини муҳаррир ва муҳаррири рӯзномаи «Ҳақиқати Ленинобод», солҳои 1964-1980 сармуҳаррири рузномаи «Совет Тожикистонӣ», аз соли 1980 дар нафақа буд.
==Эҷодиёт==▼
▲
▲== Эҷодиёт ==
=== Очерку ҳикояҳо ===
Ҳоҷӣ Содиқ муаллифи очеркҳо, фелйетонҳо, ҳикояҳо ва драмахои ҳаҷвӣ, асарҳо барои бачагон мебошад. Беҳтарин очеркҳои ӯ дар маҷмӯаҳои «Қаҳрамони шайдонӣ» (1951), «Аз Мастчоҳ ба Мастчоҳ» (1951), «Аскари ношинос» (1966) ва ғ. гирд оварда шуданд. Нависанда дар очеркҳояш диловариҳои ҷангию меҳнатии одамони ҷумҳуриро инъикос намудааст. Дар ҳикояҳо (маҷмӯаҳои «Яъне ки масалан», 1963, «Шафқат кунед дӯстон», 1971; «Додамро ба ки гӯям?», 1973, «Қиссаи бузи бериш», 1978; «Моҳияти масъала», 1970 ва драмаҳои ӯ «Духтари суфӣ» (1937; «Ҷони нодон дар азоб»,1956; «Бемории ногаҳонӣ», (1960), «Интихоби домод» (1962), «Қумрӣ», (1968)»Дили озурда», 1970, «Эшони риш», 1974 ва ғайра хислатҳои бади барои ҷамъияти мо зарароварро фош кардааст. Ба қалами Ҳоҷӣ Содиқ асари ёддоштҳои «Қадамхои нахустин» ва романҳои «Гардиш» (1986), «Камолот», «Чоҳкан зери чоҳ» (1986), «Каждуми зери бурё» (2003), «Тӯй болои тӯй» (2015) тааллуқ доранд.
=== Асарҳои телевизионӣ ===
Ҳоҷӣ Содиқ асарҳои телевизионии бисёр низ менавишт. Пйесаҳои телевизионии ӯ, ки характери тарбиявй ва хаҷвӣ доштанд, дар байни мардум хеле хуб пазируфта шудаанд. Масалан, яке аз пйесаҳои хаҷвиявии эшон «Эҷодкор», ки дар он каҳрамонони асосиро [[Убайдулло Раҷабов]] ва [[Раҷабгул Қосимова]] бозидаанд, то ҳол дар телевизионҳои ҷумҳуриявй ва маҳаллӣ бинобар замонавй буданашон намоиш дода мешаванд. Пйесаи «Интихоби домод» бошад, ки роли асосиро ҳунарпешаи бомаҳорат ва хеле дар байни мардум маъмулу маҳбуб [[Бурҳон Раҷабов]] бозидааст, ҳамеша дар театри ба номи Лохутӣ бо аншлаг (бидуни ягон ҷои холй) мегузашт. Ин намоиш дар театр ва дар сафарҳои хориҷии он то 2000 маротиба намоиш дода шуда буд.
=== Тарҷумонӣ ===
Ҳоҷӣ Содиқ дар тарҷумонӣ низ маҳорати калон дошт. ӯ асари бисёр нависандагони ӯзбекро ба тоҷикӣ тарҷума кардааст. Аз ҷумла ӯ асари нависандаи ӯзбек Саид Ахмад «Исёни арӯсон» ва «Исёни арӯсон -2»-ро ба забони тоҷикӣ тарҷума кардааст ва ба қавли худи Саид Аҳмад тарҷумаи асарҳо аз аслиаш хеле беҳтар баромадаанд. «Исёни арӯсон» дар дили тамошобинон хуб ҷой гирифта, дар театри мусиқию мазҳакавии ба номи К.Ҳуҷандӣ солҳои сол дар репертуари театр яке аз спекталҳои асосӣ маҳсуб меёфт ва дар байни омма хеле маъмул гаштааст.
== Ордену ҷоизаҳо ==
Бо ордени Ҷанги Бузурги Ватанӣ (дараҷаи 1 ва 2), чор ордени «Нишони фахрӣ», медалҳо ва Ифтихорномаи Президиуми Шӯрои Олии РСС Тоҷикистон ва ҷун журналисти мумтоз бо мукофоти ба номи Лохутй соли 1980 сарфароз гардидааст.
Соли 1193 дар вилояти Суғд мукофоти ба номи Ҳоҷӣ Содиқ таъсис дода шудааст, ки ҳамасола рӯзномнигорони фаъоли вилоят рӯзи рӯзноманигорони ҷумҳуриявӣ –11 март сарфароз гардонида мешаванд.
== Эзоҳ ==
{{эзоҳ}}
|