Ибни Баттута

Абӯабдуллоҳ Муҳаммад ибни Абдуллоҳ ат-Танҷӣ, маъруф ба Ибни Баттута ( Бербер ⵎⵉⵙ ⵏ ⵡⵓⴱⵟⵟⵓⵟ; ар. ابن بطوطة‎ 25 феврал 1304 , Танжер — 1377, Марракеш ) — сайёҳ ва тоҷири барбарӣ, ки тамоми кишварҳои ҷаҳони ислом ва ғайриисломӣ — аз Булғор то Момбаса, аз Тимбукту то Чинро тай кардааст. Дар тӯли нуҳ моҳи будубош дар Молдив, ӯ бо духтари султони пир издивоҷ кард.

Ибни Баттута
ар. مُحمَّد بن عبد الله بن مُحمَّد اللواتي الطنجي‎
Таърихи таваллуд	24 феврал 1304
Зодгоҳ	Танҷа[d], Мариниён[d]
Таърихи даргузашт	тақрибан 1368
Маҳалли даргузашт	Фос[d], Мариниён[d]
Пеша	гардишгар, ҷуғрофиёдон, нависанда, нақшанигор, қозӣ, бозаргон, мусофир, фақеҳ
Ҳамсар	first wife of Ibn Battuta[d]
Парвандаҳо дар Викианбор
Осор дар Викитека

Кӯдакӣ ва ҷавонӣ

Номи пурраи ӯ: Абӯабдуллоҳ Муҳаммад ибни Абдуллоҳ ибни Муҳаммад ибни Иброҳим ибни Юсуф ал-Лавотӣ ат-Танҷӣ ибни Баттута ибни Ҳамид ал-Ғозӣ ал-Қурайш ал-Алӣ أَبُو عَبْدُ ٱللّٰهِ مُحَمَّدٌ اِبْنُ عَبْدِ ٱللّٰهِ بْنُ مُحَمَّدٍ اِبْنُ إِبْرَاهِيمَ بْنُ يُوسُفَ ٱللَّوَاتِي ٱلطَّنْجِي بْنُ بَطُّوطَةُ بْنُ حَمِيدٍ اَلْغَازِي بْنُ ٱلقُرَيْشٍ اَلْعَلِي‎‎ محمد ابن إبراهيم بن يوسف ٱللواتي аст أَبُو عَبْدُ ٱللّٰهِ مُحَمَّدٌ اِبْنُ عَبْدِ ٱللّٰهِ بْنُ مُحَمَّدٍ اِبْنُ إِبْرَاهِيمَ بْنُ يُوسُفَ ٱللَّوَاتِي ٱلطَّنْجِي بْنُ بَطُّوطَةُ بْنُ حَمِيدٍ اَلْغَازِي بْنُ ٱلقُرَيْشٍ اَلْعَلِي‎‎ العلي). Ибни Баттута 25 февраля 1304 года дар Танҷер (Марокаш ) дар хонаводаи шайхи муҳтарам Абдаллоҳ ал-Лавотӣ ба дунё омадааст.