Номи пурраи ӯ: Абӯабдуллоҳ Муҳаммад ибни Абдуллоҳ ибни Муҳаммад ибни Иброҳим ибни Юсуф ал-Лавотӣ ат-Танҷӣ ибни Баттута ибни Ҳамид ал-Ғозӣ ал-Қурайш ал-Алӣ {{Lang-ar2|أَبُو عَبْدُ ٱللّٰهِ مُحَمَّدٌ اِبْنُ عَبْدِ ٱللّٰهِ بْنُ مُحَمَّدٍ اِبْنُ إِبْرَاهِيمَ بْنُ يُوسُفَ ٱللَّوَاتِي ٱلطَّنْجِي بْنُ بَطُّوطَةُ بْنُ حَمِيدٍ اَلْغَازِي بْنُ ٱلقُرَيْشٍ اَلْعَلِي}} محمد ابن إبراهيم بن يوسف ٱللواتي аст. Ибни Баттута {{Comment|25 феврали соли 1304|17 раҷаби 703 ҳ. қ.}} дар Танҷа ([[Марокаш]]) дар хонаводаи шайхи муҳтарам Абдаллоҳ ал-Лавотӣ ба дунё омадааст. Соли 725 қ.1324 ба сӯи Макка раҳсипор шуду Миср, шомШом, Фаластин, Ҳиҷоз, Ироқ, Эрон, Яман, Баҳрайн, Туркистон, Байнаннаҳрайн ва бахше аз Ҳиндучин, Ҷова, ховари аврупо ва ховари Африқоро паймуду саранҷом ба Мағриб (Марокаш) назди шоҳ Абӣ Ъаннон аз шоҳони Банӣ Марин баргашт. Сафари ӯ 27 сол ба дарозо кашид (1325—1352) ва дар Марокаш соли 1377 даргузашт. Ибни Баттута камобеш ҳамаср бо Морку Пулу буд, аммо беш аз се баробари Морку Пулу роҳ паймуд. Ибни Баттутаро метавон яке аз бузургтарин ҷаҳонгардони торихи башарӣ ба шумор овард<ref>{{Cite book|last=Nehru|year=1989|authorlink=Jawaharlal Nehru|first=Jawaharlal|title=[[Glimpses of World History]]|publisher=Oxford University Press|page=752|isbn=0-19-561323-6}} After outlining the extensive route of Ibn Battuta’s Journey, Nehru notes: «This is a record of travel which is rare enough today with our many conveniences…. In any event, Ibn Battuta must be amongst the great travellers of all time.»</ref>
