Ҷумҳурии Исломии Афғонистон: Тафовут байни таҳрирҳо

Пас аз тасхири Кобул дар соли 2001 нерӯҳои Толибон контроли манотиқи мухталиф кишварро дар даст гирифтанд ва ҷанг дохилӣ идома дода шуд. Ин амр Афғонистонро мушкилсоз кард; Нақзи ҳуқуқи башар ва ҳуқуқи занон бо суиистифодаҳои мутааддид муртакиб шуда тавассути ҳар ду тарафайн, монанд куштани ғайринизомён, одамрабоӣ ва шиканҷа гузориш шуд. Бо таваҷҷуҳ ба вобастагии густурдаи ин давлат ба Амрико дар пайи кумакҳои низомӣ ва иқтисодӣ, бархе ин давлати Афғонистонро ба унвони як давлати муттакӣ ба Амрико табақабандӣ карданд, ки ба тадриҷ контроли рустоӣ ва вилоятҳояшро пас аз поёни «амалиёти озодии баландмуддат» аз даст дод<ref><nowiki>{{citeCite book|last1=Ladwig|first1=Walter C.|url=</nowiki>https://books.google.com/books?id=GdAoDwAAQBAJ<nowiki>|title=The Forgotten Front: Patron-Client Relationships in Counter Insurgency|dateurl=2017https://books.google.com.tj/books?id=GdAoDwAAQBAJ&redir_esc=y|publisher=Cambridge University Press|date=2017-06-22|isbn=978-1-107-17077-3|pagelanguage=302en|quotefirst=AsWalter with their Cold War counterparts, it was erroneous for American policymakers to believe that the governments of contemporary client states, such as Iraq, Afghanistan, and Pakistan, necessarily shared their desire to defeat radical Islamic insurgents by adhering to the prescriptions of U.S. counterinsurgency doctrine.Carl|access-datelast=2018-05-15Ladwig}}</nowiki></ref>.