Ҳомер: Тафовут байни таҳрирҳо

Достонҳои шӯҳратёрушуҳратёру шигифтангези «Илиада» ва «Одиссей»-и Ҳомер дар болооби адабиёти юнон ва дар саргаҳи адабиёти аврупой ҳамчун пойдевори азим устувору поянда истодаанд. Ҳомер парчами тамаддуни эллинӣ ва дастоварди бузурги ҳамаи онҳое буд, ки бо забони юнонӣ ҳарф мезаданд ва менавиштанд. Ягон фолклори замони имрӯза баробари он чизе, ки Ҳомер эҷод намудааст, дода натавонист, ақаллан ба ӯ ҳамсанг наомад. «То Ҳомер, ҳарчанд шоирон хеле афзун буданд, мо ягон асари ҳаммонанди достонҳои ӯро ба забон оварда наметавонем»,- навиштааст Аристотел. Ҳомер на танҳо натиҷа, балки ибтидо, на танҳо ворис, балки навовар низ мебошад. Ягон нафар нависанда дар сабқати шӯҳратушуҳрату маъруфият бо Ҳомер баробар омада натавонист. Дар аҳди ҷадид низ ӯ дар байни шоирони Юнон бузургтарин ба ҳисоб меравад ва дар хазинаи ҷавоҳироти адабиёти дунё аз дурдонаҳои дурахшонтарин аст.

* ''Гордезиани Р. В.'' [http://annals.xlegio.ru/greece/gordez/index.htm#pge ''Проблемы гомеровского эпоса''.] {{Бойгонишуда|url=https://web.archive.org/web/20071113192455/http://annals.xlegio.ru/greece/gordez/index.htm#pge |date=2007-11-13 }} Тб.: Изд-во Тбил. ун-тадонишгоҳа, 1978. 394 стр. 2000 экз.