Қорун: Тафовут байни таҳрирҳо
Content deleted Content added
Сафаралӣ Наимӣ (баҳс | ҳисса) No edit summary |
No edit summary |
||
Сатри 1:
{{Шахс}}
'''Қорун''' ({{lang-ar|قارون}}), '''Қорун ибни Ясҳур'''
Бар пояи бархе ривоёт, Қорун писарамаки [[Мусо]] (а) будааст. Номи Қорун 4 бор дар [[Қуръон]] (28:76, 79; 29:39; 40:24) зикр шудааст. Қуръон (29:39; 40:24) ӯро дар бадкорӣ дар радифи Фиръавн ва Ҳомон қарор додааст. Қорун дар ҳифзи Таврот аз аксари банӣ Исроил муқаддам ва дорои садои зебое буд ва онро ба зебоӣ барои яҳудиён мехонд. Ӯ моли фаровон дошт ва дар ҷоҳталабӣ ифрот мекард. Дар Қуръон (28:76) сарвати Қорун чунин тавсиф шудааст: «
Қорун нахуст мухолифи ашадии Мусо (а) буд, аммо дар ниҳоят ба ӯ имон овард ва ҳамроҳи банӣ Исроил Мисрро тарк кард. Бо гузашти замон Қорун ба сарпечӣ шурӯъ кард. Кори банӣ Исроилро пайваста ошӯфтаву бесомон мехост. Чун атрофиён Қорун-ро панд доданд, то аз дунёпарастӣ, кибру ғурур, бухлу нофармонӣ боз истад, вале ин насиҳатҳо ба ӯ таъсир намекарданд (28:76‒77). Чун Мӯсо (а) Қорун-ро барои пардохти закот даъват кард, вале ӯ напазируфт ва мардумро бар зидди ӯ шӯронид. Аъмоли фасоду бадкории Қорун ба ҳадде идома кард, ки муҷиби азоби илоҳӣ ва марги ӯ гашт. Рӯзе Қорун худороста, мутакаббирона ва бо шаҳомати азим ба назари атрофиён намоён шуд (28:79), ҳамин ҳангом ки замин бо амри илоҳӣ ӯро ҳамроҳи тамоми қасру сарваташ фурӯ бурд (28:81).
Line 8 ⟶ 9:
▲Дар адабиёти форс-тоҷик Қорун ва сарвати ӯ ҳамчун намоде аз сарватмандӣ ба қалам дода мешаванд:
Қорун ҳалок шуд, ки чиҳил хона ганҷ дошт,
Нӯширавон намурд, ки номи наку гузошт.
Сатри 19:
Илм доданд ба Идрису ба Қорун зару мол,
Шуд яке фавқи самову дигаре зери самак.
== Адабиёт ==
* Қорун / С. Наимӣ // [[Энсиклопедияи Миллии Тоҷик]].
* Китоби Муқаддас. Стокгольм, 1999;▼
▲* Қорун / С. Наимӣ // [[Энсиклопедияи Миллии Тоҷик]]. — Д. : [[Сарредаксияи илмии Энсиклопедияи Миллии Тоҷик|СИЭМТ]], 2011—2020. — ([[Энсиклопедияи Миллии Тоҷик]] : [тахм. 25 ҷ.] / сармуҳаррир [[Нурмуҳаммад Амиршоҳӣ|Н. Амиршоҳӣ]] ; 2011—2022).
▲*Китоби Муқаддас. Стокгольм, 1999;
▲* Табарӣ Муҳаммад ибни Ҷарир. Таъриху-р-русули ва-л-мулук. Кит. 1. Д., 2014;
▲* Ёҳаққӣ М. Фарҳанги асотир ва достонвораҳо дар адабиёти форсӣ. Д., 2014;
* ابن کثیر عماد الدین ابی الفدأ اسماعیل. البداية والنهاية. المجلد ١. لبنان، ٢٠٠٤؛
* دیوبندی محمد شفیع عثمانی. تفسیر معارف القرآن. جلد ١٠، ١٤. تربت جام، ١٣٨٩ ش
| |||