Кароматуллоҳи Мирзо: Тафовут байни таҳрирҳо

Content deleted Content added
х →‎Эзоҳ: clean up using AWB
No edit summary
Сатри 1:
{{Адиб
|ном = Кароматуллоҳи Мирзо
|номи аслӣ = КароматуллоҳиКароматулло МирзоМирзоев
|тасвир = Кароматуллоҳ Мирзо.jpg
|таърихи таваллуд = 25.04.1942
|зодгоҳ = [[ноҳияи Рӯдакӣ]]
|шаҳрвандӣ = {{парчамбандӣ|Тоҷикистон}}, {{парчамбандӣ|ИҶШС}}
|таърихи даргузашт =
|навъи фаъолият = [[нависанда]], узви [[Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон]]
|ҷоизаҳо = [[Ҷоизаи давлатии Тоҷикистон ба номи Абӯабдуллоҳи Рӯдакӣ]]; Ҷоизаи адабии ба номи Л.Н.Толстой
|забони осор = тоҷикӣ
|солҳои фаъолият = 1965 — то ҳол
|самт = воқеъият (реализм)
|жанр = [[ҳикоя]], қисса, роман
|забони осор = [[забони тоҷикӣ]]
|ҷоизаҳо =[[ {{Ордени «Шараф»]];}} <br> [[Навитаърихи халқии Тоҷикистон]]; Корманди шоистаи маданияти Тоҷикистон; [[Аълочии маорифи Тоҷикистон]].
|Lib =
|сайт =
}}
'''Кароматуллоҳи Мирзо'''  — [[нависанда]], [[Нависандаи халқии Тоҷикистон]], дорандаи [[Ҷоизаи давлатии Тоҷикистон ба номи Абӯабдуллоҳи Рӯдакӣ]], узви [[Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон]] (1982)
 
== Зиндагинома ==
'''Кароматуллоҳи Мирзо''' — [[нависанда]], [[Нависандаи халқии Тоҷикистон]], дорандаи [[Ҷоизаи давлатии Тоҷикистон ба номи Абӯабдуллоҳи Рӯдакӣ]], узви [[Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон]] (1982)
'''Кароматуллоҳи Мирзо''' [[25 апрел]]и соли [[1942]] дар деҳаи Нилкони ҷамоати деҳоти Роҳатии ноҳияи Ленин (ҳозира [[ноҳияи Рӯдакӣ]]) дар хонадони мударрис Мирзои Мирҳайдар ба дунё омадааст. Модараш [[мактаб]]дор буда, ба духтарони деҳа савод меомӯзондааст. Соли 1963 факултаи таъриху филологияи [[Донишгоҳи давлатии омӯзгории Тоҷикистон ба номи Садриддин Айнӣ|Донишкадаи давлатии омӯзгории Душанбе ба номи Т. Г.  Шевченко]]ро хатм кардааст. Сипас муаллими мактаб, ходими адабии [[рӯзнома]]и «Пионери Тоҷикистон» («Анбоз»), мудири шуъбаи рӯзномаи «Комсомоли Тоҷикистон» («Ҷавонони Тоҷикистон»), мудири шуъбаи [[адабиёт]] ва [[санъат]]и рӯзномаи «Тоҷикистони Советӣ» («Ҷумҳурият»), мудири шуъбаи адабиёти бадеии нашриёти «Маориф» («Маориф ва фарҳанг»), [[сармуҳаррир]] ва директори нашриёти «Адиб» (1990-20041990—2004) будааст. Аз соли 2007 якчанд сол сармуҳаррири [[ҳафтанома]]и «Адабиёт ва санъат» бар зимма дошт. Соли 2004 мудири шуъбаи иттилоотию таҳлилии Дастгоҳи иҷроияи [[Президент]]и [[Ҷумҳурии Тоҷикистон]] Раёсат ва раиси Шӯрои насри [[Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон]] ва узви чандин кумитаю созмону комиссияҳои бонуфузи ҷумҳуриявист. Аз соли 1982 узви [[Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон]] аст.
 
== Эҷодиёт ==
==Зиндагинома==
Аз ибтидои солҳои шастуми асри гузашта рӯ ба таълифи насри бадеӣ овардааст. Нахустин [[ҳикоя]]и ӯ «Айб аз худатон, додар!» соли 1965 дар [[рӯзнома]]и «Маориф ва маданият» ва [[китоб]]и аввалинаш — қиссаи «[[Ситора]]и умед» соли 1980 дар нашриёти «Ирфон» ба табъ расидаанд. Маҷмӯаи ҳикоя, очерк ва [[қисса]]ҳояш «Маоши аввал» (1982), «Шабе дар Кабудҷар» (1984), «Дарди [[ишқ]]» (1986), «[[Суруд]]и муҳаббат» (1988), «Дар орзуи падар» (1989), «Нишони зиндагӣ» (1993), «[[Ситора]]ҳои паси [[абр]]» (2005), «Ҷилои ситораҳо» (2012), [[роман]]ҳои «Дар орзуи падар» (иборат аз се қисмат, 2010), «Марги бегуноҳ» (2012), «Ду [[ҳикоя]]» 2013), «Деҳаро хоб мебинам» (2014) пасиҳам рӯи чоп омада, мақоми ӯро дар [[адабиёт]]и тоҷик шоиста гардонидаанд. Асарҳои [[нависанда]] бо забони суфтаю фасеҳи тоҷикӣ ба қалам омада, хислатҳои неку бади ҳамзамонони моро воқеънигарона ба риштаи тасвир кашидаанд ва [[муаллиф]]ашонро ба ҳайси яке аз шогирдони муваффақи мактаби нигорандагии Устод [[Садриддин Айнӣ]] ва давомдиҳандаи кори [[Сотим Улуғзода]]ю [[Ҷалол Икромӣ|Ҷалол Икроми]]ю [[Фазлиддин Муҳаммадиев]] ва дигар устодони насри муосири тоҷик шуҳратёр
'''Кароматуллоҳи Мирзо''' [[25 апрел]]и соли [[1942]] дар деҳаи Нилкони ҷамоати деҳоти Роҳатии ноҳияи Ленин (ҳозира [[ноҳияи Рӯдакӣ]]) дар хонадони мударрис Мирзои Мирҳайдар ба дунё омадааст. Модараш [[мактаб]]дор буда, ба духтарони деҳа савод меомӯзондааст. Соли 1963 факултаи таъриху филологияи [[Донишгоҳи давлатии омӯзгории Тоҷикистон ба номи Садриддин Айнӣ|Донишкадаи давлатии омӯзгории Душанбе ба номи Т.Г. Шевченко]]ро хатм кардааст. Сипас муаллими мактаб, ходими адабии [[рӯзнома]]и «Пионери Тоҷикистон» («Анбоз»), мудири шуъбаи рӯзномаи «Комсомоли Тоҷикистон» («Ҷавонони Тоҷикистон»), мудири шуъбаи [[адабиёт]] ва [[санъат]]и рӯзномаи «Тоҷикистони Советӣ» («Ҷумҳурият»), мудири шуъбаи адабиёти бадеии нашриёти «Маориф» («Маориф ва фарҳанг»), [[сармуҳаррир]] ва директори нашриёти «Адиб» (1990-2004) будааст. Аз соли 2007 якчанд сол сармуҳаррири [[ҳафтанома]]и «Адабиёт ва санъат» бар зимма дошт. Соли 2004 мудири шуъбаи иттилоотию таҳлилии Дастгоҳи иҷроияи [[Президент]]и [[Ҷумҳурии Тоҷикистон]] Раёсат ва раиси Шӯрои насри [[Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон]] ва узви чандин кумитаю созмону комиссияҳои бонуфузи ҷумҳуриявист. Аз соли 1982 узви [[Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон]] аст.
==Эҷодиёт==
Аз ибтидои солҳои шастуми асри гузашта рӯ ба таълифи насри бадеӣ овардааст. Нахустин [[ҳикоя]]и ӯ «Айб аз худатон, додар!» соли 1965 дар [[рӯзнома]]и «Маориф ва маданият» ва [[китоб]]и аввалинаш – қиссаи «[[Ситора]]и умед» соли 1980 дар нашриёти «Ирфон» ба табъ расидаанд. Маҷмӯаи ҳикоя, очерк ва [[қисса]]ҳояш «Маоши аввал» (1982), «Шабе дар Кабудҷар» (1984), «Дарди [[ишқ]]» (1986), «[[Суруд]]и муҳаббат» (1988), «Дар орзуи падар» (1989), «Нишони зиндагӣ» (1993), «[[Ситора]]ҳои паси [[абр]]» (2005), «Ҷилои ситораҳо» (2012), [[роман]]ҳои «Дар орзуи падар» (иборат аз се қисмат, 2010), «Марги бегуноҳ» (2012), «Ду [[ҳикоя]]» 2013), «Деҳаро хоб мебинам» (2014) пасиҳам рӯи чоп омада, мақоми ӯро дар [[адабиёт]]и тоҷик шоиста гардонидаанд. Асарҳои [[нависанда]] бо забони суфтаю фасеҳи тоҷикӣ ба қалам омада, хислатҳои неку бади ҳамзамонони моро воқеънигарона ба риштаи тасвир кашидаанд ва [[муаллиф]]ашонро ба ҳайси яке аз шогирдони муваффақи мактаби нигорандагии Устод [[Садриддин Айнӣ]] ва давомдиҳандаи кори [[Сотим Улуғзода]]ю [[Ҷалол Икромӣ|Ҷалол Икроми]]ю [[Фазлиддин Муҳаммадиев]] ва дигар устодони насри муосири тоҷик шуҳратёр
намудаанд. [[Радио]]и ҷумҳурӣ дар асоси қиссаи «Дарди ишқ» ва қисмати аввали романи «Дар орзуи падар» радиотеатр офаридааст, ки писанди ҳамагонанд. Ҳанӯз дар даврони шӯравӣ Киностудияи «[[Тоҷикфилм]]» аввалин бор ба забони тоҷикӣ аз рӯи қиссаи «Дарди ишқ» [[филм]]и ҳамноме ба навор гирифтааст, ки то имрӯз ҷолиби диққати тамошобинонанд. Дар заминаи романи сегонаи «Дар орзуи падар» иборат аз 23 қисмат сериали ҳамноме танзим гардидааст, ки на танҳо дар [[Тоҷикистон]], балки дар [[Эрон]]у [[Афғонистон]], маъруфияту маҳбубияти хоссае пайдо кардааст. Вобаста ба мавзӯи романи «Марги бегуноҳ», қиссаи «Нишони зиндагӣ» силсила[[филм]] ва ҳикояи «Меҳри модар» филм омода ва пешкаши умум гардидааст. [[Муаллиф]]и филмномаҳо ва радиотеатрҳои дар заминаи асарҳои [[нависанда]] таҳиягардида Шоири халқии Тоҷикистон [[Гулназар Келдӣ|Гулназар Келди]]ст, ки бо эҷодиёти адиб хуб ошноӣ ва бо ӯ ҳамкорӣ дорад. [[Китоб]]и [[қисса]]ҳои «Дарди ишқ»-аш таҳти унвони «Муки любви» соли 1989 дар Маскав (ба забони русӣ), романи «Дар орзуи падар» соли 2002 дар Ҷумҳурии Исломии [[Эрон]] интишор ёфтаанд. Осори гуногунаш дар 20 маҷмӯаи дастҷамъӣ ба чоп расидаанд. Асарҳои алоҳидаи ӯ, ҳамчунин, ба [[забони англисӣ|забонҳои инглисӣ]], [[забони чехӣ|чех]]ӣ (тарҷумон [[Иржи Бечка]]), [[забони туркманӣ|туркман]]ӣ, [[забони ӯзбакӣ|ӯзбек]]ӣ ва ғ. тарҷума ва чоп шудаанд.
 
== Ҷоизаҳо ==
* Навитаърихи халқии Тоҷикистон;
* Ҷоизаи давлатии Тоҷикистон ба номи Абӯабдуллоҳи Рӯдакӣ;
* Ҷоизаи адабии ба номи Л. Н. Толстой;
* Корманди шоистаи маданияти Тоҷикистон;
* Ордени «Шараф»;
* Аълочии маорифи халқи Тоҷикистон.<ref>Адибони Тоҷикистон (маълумотномаи мухтасари шарҳиҳолӣ)./Таҳия ва танзими Асрори Сомонӣ ва Маҷид Салим. — Душанбе, «Адиб», 2014, — с.129 ISBN 978-99947-2-379-9</ref>
 
== Эзоҳ ==
{{эзоҳ}}
 
[[Гурӯҳ:Нависандагони Тоҷикистон]]
[[Гурӯҳ:Нависандагони тоҷик аз рӯи алифбо‎алифбо]]
[[Гурӯҳ:Аъзои Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон]]
[[Гурӯҳ:Барандагони Ҷоизаи давлатии ба номи Абӯабдуллоҳ Рӯдакӣ]]