Абдуҷаббор Қаҳҳорӣ: Тафовут байни таҳрирҳо
Content deleted Content added
No edit summary |
No edit summary |
||
Сатри 8:
|Вазифа=
}}
'''Абдуҷаббор Қаҳҳорӣ''' (тав. [[7 январ]] [[1924]] [[деҳаи Лангарибобо]]и [[ноҳияи Конибодом), [[шоир]] ва [[нависанда]]и тоҷик, Шоири халкии Точикистон (1997). Пас аз хатми омӯзишгоҳи педагогӣ муддате омӯзгор буд. Соли 1942 ба ҳимояи Ватан рафта, дар муҳорибаҳои шадиди назди шаҳри Орлов ва дар озодкунии шаҳри Витебск мардонавор ҷангид. Соли 1944 бо бардошти ҷароҳати вазнин ба зодгоҳаш баргашта, чун котиби масъули рӯзномаи ноҳиявӣ ба фаъолият шурӯъ намуд. Баъдтар дар рӯзномаи "Тоҷикистон советӣ" чун мудири шӯъба ва муҳаррири рӯзномаи "Пионери Тоҷикистон" ва маҷаллаи "Машъал" хизмат кардааст. Соли 1958 факултаи рӯзноманигории мактаби олии ҳизбиро хатм намуд ва дар мақомоти давлатӣ, директори нашриёти "Ирфон", ҷонишини якуми раиси ҷамъияти китобдӯстони ҷумҳурӣ кор кард. Қаҳҳорӣ аз соли 1940 ба майдони адабиёт ворид шуда, пиесаи нахустинаш "Қаҳрамони ҷавон" соли 1942 эҷод шудааст. Қаҳҳорӣ шоири ҷанговар буда, навиштаҳояш ғояҳои ватандӯстӣ, озодихоҳӣ ва ишқу муҳаббатро тараннум мекунанд. Муаллифи китобҳои "Оҳангҳои дӯстӣ", "Гуфтугӯй бо меҳмон", "Гули баҳор", "Шаби пеш аз марг", "Шукуфаҳои аз хун дамида", "Машъалафрӯз", "Минбари шоир", "Ашки ширин", "Шоҳиди зинда" ва ғайраҳо мебошад. Асарҳои драмавии Қаҳҳорӣ дар театрҳои ҷумҳурӣ ба намоиш гузошта шудаанд. Қаҳҳорӣ Корманди шоистаи фарҳанги Тоҷикистон, дорандаи орденҳои Ҷанги Ватанӣ (дараҷаи I), Байрақи Сурхи Меҳнат, Нишони фахрӣ ва медалу ифтихорномаҳо буда, аз соли 1947 аъзои Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон аст. Қаҳҳорӣ Шоири Халқии Тоҷикистон ва дорандаи ҷоизаи ба номи А.Фадеев мебошад.
Намунаи ашъори шоир:
'''ХАНДА'''
Шуста бурдаст хандаро бо худ
Як замон ашк аз рухи инсон.
Хушк гаштаст буттаи гул ҳам,
Чун расидаст қатрае аз он.
Ханда рафтаст чанд вақт аз ёд,
Ҳамраҳаш бӯи гул, шукуфтани гул,
Гум намудаст қадр дар олам,
Ҳусн беханда, бе гулу булбул.
Як саҳар офтоб сӯи замин
Партав афканда боз хандидаст,
Карда боло зи хок гул сари худ,
Хандаи офтобро дидаст.
Лаб кушодаст гул ба хандидан
Карда тақлиди хандаи хуршед,
Ногаҳон қоҳ-қоҳ хандидаст
Дида инсон варо ба чашми умед.
Аз ҳамон вақт хандаи инсон,
Мисли хуршед пурҳарорат шуд,
Бишкуфад кас чу ғунча аз ханда,
Ханда гул гашт, пурлатофат шуд.
{{bio-stub}}
| |||