Рамазон (моҳ): Тафовут байни таҳрирҳо

#Бахили кардан

 

Ба номи Худованди бахшояндаву меҳрубон.

Рамазони бобаракат.

Баъд аз [[дуъо]] ва дуруд гуфтан дар мавриди рамазони бобаракат бисёр гуфтаннду навиштаанд ва бисёр чизҳоро шунидаем, лекин мо ҳам барои савоб дар ин мақола як ду сухан дар мавриди рамазон ба тарзи сода ва фаҳмо гуфтани ҳастем.

Рамазон дар луғат ба маънои сӯзонанда омадааст, ки гуноҳи яксолаи бандагонро месӯзонад ва дар ин бора расули Худо мефармояд:

- Рамазон гуноҳонро месӯзонад ҳамчунон, ки оҳангар оҳанро месӯзонад ва ҳама чизҳои нодаркории ӯ месӯзад, ва рамазон ҳам гуноҳҳои шахси рӯзадорро месӯзонад ва пок месозад.

Дар ин ҷо як ҷизро тазаккур созанд,ки ин маънои онро надорад, ки шахси бе парво ёздаҳ моҳ гуноҳ ба ҷо оварад ба умеди он ки дар рамазон худро аз гуноҳ пок месозад, балки рамазон он гуноҳҳеро месӯзонад, ки шахси мусалмон надониста ва аз рӯи хато кардааст.

Сабаби фарз шудани рӯза дар рамазон фармудаи Худованд аст дар сураи("[[Баққара]]" [[оят]]и 183 мебошад:

- Ва Рӯза яке аз Панҷ рукни ислом буда барои муъминон фарз (яъне лозим ба иҷро) мебошад ва озори ғайри мусулмон рӯза дорад савоб намешавад).

Ва аввалан бояд қабули қайд аст, ки ҳар мусулмон рӯзаро ҳамчун ибодат яъне хос барои бандагӣ кардани Худованд ба чой оварад, на ба хотири он,ки саломатиаш хуб шавад ва ё ин ки шуғли дӯстдоштааш бошад зеро ин ки мо мусулмонҳо фармудаҳои Худовандро бояд ба ҷо оварем, хоҳ дар он фоидаро бубинем хоҳ набинем ба мо зарур аст,ки иҷро созем, чун,ки аҳли мо бандагон аз бисёр чизҳои, ки фармудаи Худованде аст, ки моро халқ кардааст кӯтоҳи мекунанд ва ба хикмати асоси он расида наметавонанд.

 

[[Рӯза]] дар шариат ба маънии боз истодан аз хӯрдану нӯшидан ва кам хобрафтан ба зану мард аст ва,рӯза дар забони [[арабӣ]] ба калимаи "сави" омадааст ва савм дар луғат ба маънои боз истоданан аст аз тамоми корҳои ношоиста бинобар ҳамин ҳар як рӯзадоро зарур аст , ки худро аз тамоми корҳое, ки дар дини ислом манъ карда шудааст ё но хуш пиндошта шудааст боз истод.

Бояд донист , ки дар Рӯза се фарз аст:

- Авал ният кардани рӯзагирандааст аз шаб ки фардо рӯза мегирад.

- Дуввум худдорӣ кардан аст аз хӯрдан ва нӯшидан аз дамидани [[субҳи содиқ]] то фурӯ рафтани[[ офтоб]].

- Саввум бозистодан аст аз заношӯи кардан дар ин мудат. Шахсонеро рӯзагири фарз мебошад, ки аз мардон аз 12-сола боло бошад ва аз занон аз 9-сола боло башад.

Рӯза ногирифтан иҷозат аст барои бемороне, ки духтурони ҳақиқӣ тавсият додаанд, ки Рӯза гирифтан ба саломатии эшон зарар мерасонанд ва инчунин барои аз ақл бегонагон ва мусофирон ва заноне, ки хуни ҳаиз дидаанд ва ё хуни баёд аз таваллуди кӯдак "нифос" дидаанд, ба инҳо Рӯза гирифтан тамоман иҷозат нест.

Ва аммо заноне, ки ҳомиладоранд ва ё кӯдаки ширмехӯрдаги доштабошанд агар ба худашон ва ё ба кудакашон хавфи зарраро ҳис кунанд ба инҳо ҳам рӯзаро хӯрдан иҷозат мебошанд. Аммо ҳамаи ин нафарон вақто,ки рӯзҳои душворашон сипари шуд,рӯзаро қазо медонанд. Ва тарзи рӯзаро қазо доштани ин нафарон бо ин тарз аст, ки дар ҳар рӯз рӯзаро хурданашон хамонқадар рӯз рӯзҳои қазоӣ мегиранд. Лекин шахсоне, ки рӯзаро қасдан хӯрдаанд ва қазо гирифтан хоҳанд ба ғайр аз як моҳ боз ду моҳу даҳ рӯз рӯзаи кафорат мегиранд.

 

Ва дар охир якчанд гуфтаҳое аз суханони пайғамбари акрам Муҳаммад Мустафо(с) -ро дар фазилати рамазон ба шумо пешкаш менамоем.

Расули Худо гуфтааст:

- дар ҷаннат дарест номи он "район" аст, дохил мешаванд онро рӯзадорон дар рӯзи қиёмат ва дохил намешавад аз он дар, кассе ғайр аз рӯзадорон.

Боз мефармоянд: