Рамазон (моҳ): Тафовут байни таҳрирҳо

Ситоиш мар Худоро ки моро халқ кард ва моро ба ибодати худ амр намуд ва барои ибодат ва бандаги карданашро иҷро кардану донистан, [[Қуръон]]и бузург ва паёмбари гиромие, ки номи шарифашон [[ Муҳаммад (салалоҳу алайҳи ва салом)|Муҳаммад (С)]] аст фиристод ки дуруд ва раҳмати Худо ба ӯ ва ба аҳли оила ва ҳамсӯҳбатони ӯ бод.

Сабаби фарз шудани рӯза дар рамазон фармудаи Худованд аст дар сураи("[[Баққара]]" [[оят]]иояти 183]] мебошад:

* Ва Рӯза яке аз Панҷпанҷ рукни ислом буда барои муъминон [[фарз]] (яъне лозим ба иҷро) мебошад ва озори ғайри мусулмон рӯза дорад савоб намешавад).

Ва аммо заноне, ки ҳомиладоранд ва ё кӯдаки ширмехӯрдаги доштабошанддошта бошанд агар ба худашон ва ё ба кудакашонкӯдакашон хавфи заррарозарарро ҳис кунанд ба инҳо ҳам рӯзаро хӯрдан иҷозат мебошанд. Аммо ҳамаи ин нафарон вақто,ки рӯзҳои душворашон сипари шуд,рӯзаро [[қазо]] медонанд. Ва тарзи рӯзаро қазо доштани ин нафарон бо ин тарз аст, ки дар ҳар рӯз рӯзаро хурданашон хамонқадар рӯз рӯзҳои қазоӣ мегиранд. Лекин шахсоне, ки рӯзаро қасдан хӯрдаанд ва қазо гирифтан хоҳанд ба ғайр аз як моҳ боз ду моҳу даҳ рӯз рӯзаи кафорат мегиранд.

Дар бораи вақти Рӯза ҳаминро гуфтани ҳастем, ки рӯзаро дар моҳи рамазон, ки яке аз 12-моҳи [[солшумории ҳиҷрӣ қамарӣ]] мебошад ва мо ки медонем солшумории ҳиҷри қамарӣ аз 354 рӯзу 11 соат иборат буда аз солшумории ҳиҷрӣ шамсӣ 10 рӯз 21 соат кӯтоҳтар аст,ва саду се соли қамарӣ ба сад соли шамсӣ рост меояд.Бино бар ҳамин моҳи рамазон метавонад, ки дар тамоми чор фасли сол ояд ва саршавии моҳ аз дидани ҳилол (яъне моҳи 1 рӯзаи рамазон ) шурӯъ мешавад.

Барои ҳар як рӯзадор сунат (он корҳое, ки гуфтаанд, ё кардаанд ё рӯзагир додан расули Акрам Муҳаммади Мустафо салолоҳу алайҳи ва ссалам ) ин аст ки пеш аз субҳ дамидан чизе бихӯрад (яъне саҳархӯрӣ ) ва баъд аз хӯрдан ба зикри Худо ва ё [[Қуръонхонӣ]] машғул шавад.Одатан бояд кӯшиш намояд,ки дар рӯзҳои рамазон Қуръон зиёдтар бихонад ва рӯзҳоро фақат бобеҳудагардӣ бо хобби зиёд нагузаронад ва дар вақти рӯзаро кушадан яъне баъди фурӯ рафтани офтоб чи дархосте, ки дорад аз Худо ба дуъо талаб намояд ва баъд бо дуъои махсус рӯзаашро бо мева (агар хурмо бошад беҳтар аст) ё бо об ё бо намак кушода каме бихӯрад то меъдааш ором гирифтан, баъд ба намози шомро адо кардан машғул гардад. Ва аз ҷумла [[сунат]] аст, ки дар шабҳои рамазон баъд аз намози хуфтан намози [[таробеҳ]](маънояш – баъд аз 4-ракаат роҳат кардан аст) хонда шавад ва ин намозест, ки иборат аз 20-ракаат буда ва чаҳор ракаати хонда мешавад ва баъд аз ҳар чаҳор ракааат ба миқдори ин чаҳор ракаат нишастан (яъне истироҳат кардан)низ аз рӯи адаб аст. Чун,ки расули Худо се рӯзи рамазонро чунин намоз хондан ва аз тарси он, ки ба уматон воҷиб яъне зарур гардад, ки ба сабаби нахондани гунаҳгор шаванд дигар дар масчид нахондан, ва баъд аз Дунё дар гузаштани паёмбари гиромӣ ин намозро ҳар шаби рамазон дар масчид мехондаги шуданд ва мо низ ҳар шаби рамазон намози таробеҳ мехонем ва онҳое , ки имконият доранд, ҳамаи Қуръонро дар даруни намози таробеҳ хатме кунанд зеро савобаҳои зиёде дорад. Ва аз баракатҳои рамазон ин аст, ки Худованд дар шаби 27-уми рамазон ки "[[шаби қадр]]" ном дорад Куръонро ба мо фиристодааст ва ҳар касе шаби қадро ба намозу зикри Худо бедор гузаронад савоби ҳазор моҳи тоату ибодатро ноил мешавад. Инчунин дар рамазон пеш аз он, ки тамом шавад ва намози иди рамазон хонда шавад барои ҳар шахсе, ки камбағал набошад воҷиб яъне зарур аст, ки миқдори 1,6 кг кандум аз сари ҳар як шахс ё пули он гандумро аз ҷониби худаш ва аз ҷониби зану фарзандонаш ба камбағалону бенавоёну мӯҳтоҷон садақа кунад

* дар ҷаннат дарест номи он "район" аст, дохил мешаванд онро рӯзадорон дар [[рӯзи қиёмат]] ва дохил намешавад аз он дар, кассе ғайр аз рӯзадорон.

* шахсе рӯза дорад рамазонро аз сидқи дил ва барои ризои Худо, мебахшад Худованд қамаиҳамаи гуноҳҳои гузаштаашро.

* вақти рамазон ояд кушода мешавад дарҳои ҷаннатҷ[[аннат]] ва пӯшида мешаванд дарҳои [[дӯзах]] ва занҷирбанд карда мешавад шайтонҳоро.