Фарқият байни намунаҳои "Сайид Қиёмиддини Ғозӣ"

[[Сайид Қиёмиддини Ғозӣ]] соли [[1952]] дар деҳаи Қаламтуғайи ноҳияи [[Ҳисор]] ба дунё омадааст. Падараш яке аз рӯҳонии шинохтаи Тоҷикистон [[Сайид Имомиддини Ғозӣ]] мебошад, ки силсилаи аҷдодиашон ба паёмбар (с) мерасад. Падараш соҳиби чандин китобҳои динӣ, аз ҷумла девони ашъор бо номи [[«Ҷавониро ғанимат дон»]] ва романе бо номи [[«Таблиғ – ул – анбиёТаблиғ–ул–анбиё»]] ва [[«Мазҳария»]] мебошад.

[[Сайид Қиёмиддини Ғозӣ]] яке аз 5 нафар муассисини ҲНИТ аст. Ҳатто мегӯянд, ки солҳои 1990-1992, дар оғози муборизаҳои миллӣ ва истиқлолиятхоҳӣ ӯ маъруфтар аз [[Сайид Абдуллоҳи Нурӣ]] буд. Худи ӯ дар ҷавоб ба як суол иброз медорад: «Дар оғози соли 1993, ки аксари сарони Наҳзат дар ин миён ҷамъ омада буданд, нахустин ҷаласа дар Толиқон баргузор шуд, ки раёсаташро ман бар ӯҳда доштам. Дар инҷо ҷаноби Нурӣ ҳам мехост ва ҷаноби Ҳимматзода ҳам мехост, ки калонтар бошанд. Ман суханронӣ кардам ва гуфтам, ки дар болои ду китф як сар меистад, ду сар истода наметавонад, зеро якеяш шояд ғарбро, дигараш шояд самти шарқро пеш бигирад, ки дар ниҳоят боиси шикасташавии поҳо мешавад. Баъд ояеро қироат ва пешниҳод кардам, ки ҷаноби [[Нурӣ]] сардори мо, ҷаноби Ҳимматзодаву дигарҳо дар симмати муовинати он кас пазируфта шаванд». Ва дар ҳамин Толиқон ӯ ба дастгирии муҳоҷирини тоҷик машғул будааст. Дар ин кор ба ӯ марҳум [[Аҳмадшоҳи Масъуд]] кӯмаки молӣ мерасондааст. Ба гуфтаи мавсуф: «Чун пулҳоямон тамом мешуд, бо номае, ки аз [[Аҳмадшоҳи Масъуд]] гирифта будем, мерафтем ба Қундуз ва Толиқон ва аз онҷо маблағи даркориро мегирифтем».

[[Сайид Қиёмиддини Ғозӣ]] донандаи улуми динӣ буда, яке аз фақеҳони машҳур дар мазҳаби [[Абӯҳанифа]] (р) маҳсуб меёбад. Дар 65 фиттаи сабти аудиоӣ шарҳи Қофия бо забони форсӣ дорад. Ҳамчунин, дар амри маъруфҳояш мардумро ба ватандӯстӣ, сулҳпарварӣ ва тарс аз рӯзи қиёмат, эҳтироми бузургон, омӯхтани илм даъват менамояд.