Камол Айнӣ: Тафовут байни таҳрирҳо

Content deleted Content added
Айнӣ Камол
 
х Таҳрир
Сатри 1:
{{Зиндагинома
'''Айнӣ Камол Садриддинович''' - ховаршинос, адабиётшинос, академик АИ Тоҷикистон, Арбоби шоистаи илм ва техникаи Тоҷикистон (1996), дорандаи Ҷоизаи байналмилалии Бунёди фарҳангии Афшор (Эрон, 1990), Ҷоизаи байналмилалии Форобӣ дар улуми инсоншиноси ( Эрон,2008), академики Акададемияи мактабҳои олӣ дар соҳаи ховаршиносӣ.
|Номи тоҷикӣ= Камол Айнӣ
|Номи аслӣ= Айнӣ Камол Садриддинович
Таваллуд 15.05.1928, гузари Лабиғори ш.Самарқанд - вафот- 09.08.2010, ш.Душанбе. Фарзанди аршади [[Садриддин Айнӣ]].
|Акс=noimage.gif
|Зодрӯз= ([[15 май]] и соли [[1928]]
|Зодгоҳ= ш. [[Самарқанд]]
|Даргузашт= [[9 август]]и соли [[2010]], ш. [[Душанбе]]
|Вазифа= олим, (ховаршинос, адабиётшинос), академик
}}
 
'''Айнӣ Камол Садриддинович'''([[15 май]]и соли [[1928]]- [[9 август]]и соли[[2010]], ш. [[Душанбе]]), - ховаршинос, адабиётшинос, академикакадемики АИ Тоҷикистон, Арбоби шоистаи илм ва техникаи Тоҷикистон ([[1996]]), дорандаи Ҷоизаи байналмилалии Бунёди фарҳангии Афшор ([[Эрон]], [[1990]]), Ҷоизаи байналмилалии Форобӣ дар улуми инсоншиноси ( [[Эрон]],[[2008]]), академики Акададемияи мактабҳои олӣ дар соҳаи ховаршиносӣ.
===Фаъолияти меҳнатӣ===
 
== Ҳолнома ==
Дастпарвари мактаби миёнаи № 3 (тоҷ.) ва № 6 (русии) ш.Самарқанд (1944).Фак. шарқш. Университети давлатии Ленинград ба номи А.А.Ждановро хатм кардааст (1949). Асп. Ин.-ти шарқш. АФ СССР (1949-53), ход. калони илмии ИЗА ба номи Рӯдакии АФ Тоҷ., муд. шӯъбаи (ганҷинаи) навбунёди дастнависҳои шарқии назди Президиуми АИ Тоҷикистон (1953-58), муд. сектори матнш. Шӯъбаи шарқш. ва осори адабӣ (1958-66), ход. калони илмии назди илмии Институти шарқшиносии АИ Тоҷикистон оид ба ҳамкории байнидавл. дар таҳқиқ ва нашри осори хаттӣ (1965-72), муд. сектори Эрони илмии Институти шарқшиносии АИ Тоҷикистон(1972-80), муд. шӯъбаи таҳқ. дастнависҳо ва осори хаттии ҳамин Институт (1980-86), дир. ганҷинаҳои дастхатҳои Шарқ ба номи акад. А.Мирзоев (1986-92), муовини раиси ҷамъияти “Пайванд” (1996-2002), корманди аршади илмии Институти шарқшиноси ва осори хаттии АИ Тоҷикистон, раиси доимии Бунёди байналмилалии С.Айнӣ (2002-2010).
Таваллуд 15.05.1928,Дар гузари Лабиғори ш.[[Самарқанд]] -ба вафот-дунё 09.08.2010, ш.Душанбеомадааст. Фарзанди аршади [[Садриддин Айнӣ]].
Дастпарвари мактаби миёнаи № 3 (тоҷ.) ва № 6 (русии) ш.[[Самарқанд]] (1944).Фак.Факултети шарқш.шарқшиносии Университети давлатии Ленинград ба номи А.А.Ждановро хатм кардааст (1949). Асп. Ин.-ти шарқш.шарқшиносии АФ СССР (1949-53), ход. калони илмии ИЗА ба номи Рӯдакии АФ Тоҷ.Тоҷикистон, муд. шӯъбаи (ганҷинаи) навбунёди дастнависҳои шарқии назди Президиуми АИАФ Тоҷикистон. (1953-58), муд. сектори матнш. Шӯъбаи шарқш.шарқшиносӣ ва осори адабӣ (1958-66), ход. калони илмии назди илмии ИнститутиИн.-ути шарқшиносии АИАФ Тоҷикистон. оид ба ҳамкории байнидавл. дар таҳқиқ ва нашри осори хаттӣ (1965-72), муд. сектори Эрони илмии ИнститутиИн.-ути шарқшиносии АИАФ Тоҷикистон (1972-80), муд. шӯъбаи таҳқ. дастнависҳо ва осори хаттии ҳамин ИнститутИн.-ут (1980-86), дир. ганҷинаҳои дастхатҳои Шарқ ба номи акад. А.Мирзоев (1986-92), муовини раиси ҷамъияти “Пайванд” (1996-2002), корманди аршади илмии ИнститутиИн.-ути шарқшиносишарқшиносӣ ва осори хаттии АИ Тоҷикистон, раиси доимии Бунёди байналмилалии С. Айнӣ (2002-2010).
 
Узви даҳ анҷуману марказҳои илмӣ - академии ва фарҳанги эроншиносии кишварҳои Шарқу Ғарб – [[ИМА]], [[Канада]], [[Фаронса]], [[Эрон]], [[Италия]], [[Олмон]] ва ғ. Раиси Анҷумани ховаршиносони ҶТ, ҷонишини Раиси Шӯрои таҳқиқ ва нашри осори хаттии АИ Тоҷикистон, муовини Раиси Анҷ. тоҷ.тоҷикони ҷаҳон. Иштирок дар беш аз 30 конгрессу симпозиумҳои шарқш. ва узви чандин комиссияҳои илмӣ доир ба омӯзиши адаб. ва мад. Шарқ. Аз с. 1980 то с. 1983 муовини раиси Ком. сов. Ассотсиатсияи байналмилалӣ оид ба омӯзиши тамаддуни [[Осиёи Марказӣ]] дар назди ЮНЕСКО, раиси Анчумани шарқшиносони ҶТ. (1983- 2010).
== Мероси илмӣ ==
===Фаъолияти эҷодӣ===
 
Қисми зиёди корҳои илмии ӯ ба масъалаҳои муҳими адаб.адабиёти клас.класикии форсу тоҷ.тоҷик марбут аст. Муаллифи мақолаҳои "Бадриддин Ҳилолӣ ва достони ӯ “Лайлӣ ва Маҷнун” (1954), “Беҳзод - рассоми бузурги тоҷик” (1956), “Қасида дар эҷодиёти Рӯдакӣ” (1958), “Хоҷуи Кирмонӣ ва девони ӯ” (Теҳрон, 1969) ва ғ., рисолаҳои “Шаҳриёрнома”-и Мухтори Ғазнавӣ (1964, ба заб. тоҷ., русӣ ва анг.), рисолаи “Бадриддин Ҳилолӣ” (1957), муқаддимаву тавзеҳоти маҷмӯаҳои “Носири Хисрав” (1957), “Бадриддин Ҳилолӣ” (1958), достони “Соломон ва Абсол”-и Абдураҳмони Ҷомӣ (1964), “Умари Хайём” (1965), “Авҷи Зуҳал”-и Абӯалии Сино (бо ҳамқаламии Ш.Ҳусейнзода ва Худоӣ Шарифов, 1980), яке аз таҳиягарони Фарҳанги мухтасари “Шоҳнома” (1991, бо ҳамқаламии З.Аҳрорӣ), матни нӯҳҷилдаи илмии “Шоҳнома”-и Абулқосими Фирдавсӣ, тадвини осори мунтахаби панҷҷилдаи Абдураҳмони Ҷомӣ, нашри осори С.Айнӣ, инчунин китобҳои “Ҷомӣ дар миниатюраҳои асри ХVI” (Москва, 1966) ва “Лавҳаҳои нигорин аз садаи чаҳордаҳ то ҳаждаҳ бар осори суханварони форс-тоҷик” (1974, таҳия ва таҳқиқи М.Ашрафӣ), фароҳамоварандаи як силсила матни интиқодии осори клас. форс-тоҷ. бо замимаи таҳқиқи онҳо, ки бо ҳамкории Бунёди фарҳанги Эрон дар Теҳрон интишор ёфтаанд: “Ҳумоӣ ва Ҳумоюн” (1969), “Гул ва Наврӯз”-и Хоҷуи Кирмонӣ (1972), “Вис ва Ромин”-и Фахруддини Гургонӣ (бо ҳамқаламии М.Тодуа ва А.Гварҳария, 1970), “Бадоеъ-ул вақоеъ”-и Восифӣ (бо ҳамқаламии А.Н.Болдирев, 1970) ва ғ. Инчунин муаллифи китоби “Корномаи Айнӣ” (Д., 1978) ва яке аз муаллифони китоби дарсии “Адабиёти тоҷик” барои синфи 9 (1957-70).
 
==Манобеъ==
Энсиклопедияи советии РСС Тоҷикистон. Ҷилди 1. – Душанбе, 1988.
== Пайвандҳои беруна ==
[http://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%9F%D1%80%D0%BE%D0%B5%D0%BA%D1%82:%D0%A1%D0%BB%D0%BE%D0%B2%D0%BD%D0%B8%D0%BA%D0%B8/%D0%92%D0%BE%D1%81%D1%82%D0%BE%D0%BA%D0%BE%D0%B2%D0%B5%D0%B4%D1%8B_%D0%A0%D0%BE%D1%81%D1%81%D0%B8%D0%B8]
{{bio-stub}}
{{Тоҷикистон}}
[[Гурӯҳ:Олимони Тоҷикистон]]
[[Гурӯҳ:Рӯихати академикон]]
[[Гурӯҳ:Узви Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон]]
[[Гурӯҳ:Адибони Тоҷикистон]]