Баҳористон: Тафовут байни таҳрирҳо

Content deleted Content added
Ibrahim (баҳс | ҳисса)
Ibrahim (баҳс | ҳисса)
No edit summary
Сатри 1:
'''Баҳористон''' асари [[Абдураҳмони Ҷомӣ]].
{{ятим}}
Мавзуъ: Мавзуъ ва мундаричаи «Бахористон»-и [[Абдураҳмони Ҷомӣ]].
Накшаи кор:
#Сарсухан
#Гузаре кун ба ин «Бахористон»…
#Мавзуи инсондусти дар «Бахористон»
 
Хулоса
::Чоми, он офтоби нурони,
::Шуд мунаввар юа нури субхони.
 
АбдурахмониАбдураҳмони ЧомиҶомӣ дар осмоги пахновари илму адаюи форсу точик аз ситорахои дурахшонтарин буда, юо андешахои оли, неруи халлоконаи Сухан, дониши доманадор дар фархангу адабиёт дар силсилаи суханварони бузург ва донишмандони сутург- Рудаки, Фирдавси, Беруни, Абуали ибни Сино, Умари Хайём, саъдии Шерози ва дигарон ба чунон макоми арчманде сазовор аст, ки уро дар Шарку Гарб баъзехо хотиматушшуаро, чамъе дар назм баъди Фирдавсию Анварию Саъди пайгамбари чахорум ва гурухе чамъбасткунандаи тамоми муваффакиятхои даврони классики адабиёти форсу точик (асрхои IX XV) медонанд ва Эчодиети уро бар хак тирамохи заррини пурхосили ин адабиёти гаронкадри оламшумул мешуморанд. Ба хамин мучиб таърихи адабиёт, афкори ичтимоию сиёси, фалсафаю ахлок, тасаввуфу ирфон ва умуман симои маънави халки моро бидуни шахсият ва эчодиёти ин чехраи бузурги эчоди намешаввад тасаввур кард. Махбубият ва каробати Чоми бо мардуми мо ба дарачаест, ки гуфтори уро одамони сину соли гуногун, акоиду мафкурахои мухталиф ва вазъияту кайфияти мутакобил, сарфи назар аз шуглу пеша ва омолу андешахои хеш, чун далелу бурхон барои қабулу рад, тақвияту таъзир ва панду андарзи мусоҳиб ба сифати ҳикмати рузгорон ба кор мебаранд.
 
Ганчинаи тамаддуни чаҳони асарҳое дорад, ки чун дурдонахои тобнок вориди он гардида, бо гузашти замонҳо бештар чило медиҳанд. «Калила ва Димна», «Хазору як шаб», «Шохнома», «Гулистон», «хамса» ва амсоли инҳо аз он шумоарнд. Албатта «Баҳористон» низ ба ин гуруҳ джохил мешавад, зеро орн дар тули панчсад соли мавчудияти худ аз нусхс ба нусха, аз сина ба сина ва аз забон ба забон гузашта, ба тароват ва афкори хакимонаи худ ба инсоният Сафо мебахшад ва мардумонро дар ёфти савқи солим, одамгари, ахлоқи хамида, бародари ва хизмат ба халқ менамояд. Онро Чоми баҳори соли 892 ҳичри, ки ба соли 1487 баробар аст, дар пайравии «Гулистон»-и Саъди Шерози чун мутобиқи дарси барои писари худ Зиёуддин Юсуф, ки он вақт даҳ сола буд, таълиф намудааст. Вале масъалаҳои ахлокиро Чоми на бо шеваи илми, балки бо сабки бадеъи баён мекунадю «Баҳористон» аз мукаддима, хотима ва ҳашт боб иборат аст.