Раҳим Ҳошим: Тафовут байни таҳрирҳо
Content deleted Content added
х Bot: Adding orphan template |
Шухрат Саъдиев (баҳс | ҳисса) х Раҳим Ҳошим |
||
Сатри 1:
{{Зиндагинома
|Номи тоҷикӣ = Раҳим Ҳошим
|Номи аслӣ= Ҳошимов Раҳим Мамедович
|Акс= noimage.gif
|Зодрӯз= [[5 октябр]]и [[соли 1908]]
|Зодгоҳ= ш. [[Самарқанд]]
|Даргузашт= [[24 октябр]]и [[соли 1993]]
|Вазифа= адабиётшинос, тарҷумон
}}
[[Гурӯҳ:Шахсиятҳо аз рӯи алифбо]]▼
'''Раҳим Ҳошим''' - (1908 -1993), адабиётшинос, [[мунаққид]], [[забоншинос]],[[мутарҷим]] ва [[нависандаи]] тоҷик мебошад. Номзади илми филологӣ (1963). Узви Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон (1960). Ходими хизматнишододаи илми Тоҷикистон (1978).
==Зиндагинома==
Раҳим Ҳошим [[5 октябр]]и [[соли 1908]] дар гузари Боғимайдони ш.Самарқанд ба дунё омадааст, Мак. ибтидоии усули навро хатм кардааст (1916), дар мак. навташкиле, ки дар он устод Айнӣ дарс мегуфт (1917) ва баъд дар мактаби русӣ, Дорулмуаллимини Самарқанд таълим гирифтааст (1918-1920). Ход. адаб. рӯзн. “Зарафшон” ва маҷ. “Маориф ва ӯқитувчи”, “Раҳбари дониш” (1920-1925), кот. масъули маҷ. “Раҳбари дониш” (1926; 1934-1935), муҳар. ва тарҷ. Нашр. давл. Тоҷ. дар Самарқанд (1927-1930, 1935-1936). С.1930 ба Тоҷикистон омадааст. Кот. масъули Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон (1933-1934). Иштир. Анҷумани якуми нависандагони СССР дар Москва (1934). Аз с.1944 то 1954 дар бадарғаи Сибир буд. Аз с.1955 то охири умр Ходим, ва ходими калони илмии Институти забон ва адабиёти ба номи Рӯдакии [[Академияи илмҳои Тоҷикистон| АИ ҶШС Тоҷикистон]]. Узви ҳайати таҳририяи нашрияҳои ИЗА ба номи Рӯдакии [[Академияи илмҳои Тоҷикистон| АИ ҶШС Тоҷикистон]], узви ҳайати таҳририяи “Куллиёт”-и С.Айнӣ ва А.Лоҳутӣ.
==Эҷодиёт==
Аввалин мақолааш “Жадид шоир Саидаҳмад Сиддиқий” дар маҷ. “Маориф ва ӯқитувчи” чоп шудааст (1928, № 10). Муаллифи зиёда аз 500 асару рисола, мақолаи илмӣ ва илмию оммавӣ, китоби дарсӣ, аз ҷумла
* “Ҳайкали назм” (1965),
* “Сухан аз устодон ва дӯстон” (1971, 1983),
* “Пире, ки ҷавон шудааст” (1973),
* “Сино” (1975),
* “Абурайҳони Берунӣ” (1980),
* “Бо чашми виҷдон” (бо ҳамқаламии Р.Фиш, 1978 (тоҷ.), 1979 (русӣ),
китобҳои дарсии
* “Ҷаҳони нав” (1928),
* “Алифбои нав барои мактаби савод” (1929),
* “Сохтмони нав” (хрестоматия, 1930),
* “Соли дуюм” (китоби қироат, 1931),
* «Соли сеюм» (китоби қироат, 1931),
* “Учебник таджикского языка для русских служащих в госаппарате Таджикской ССР”,
* “Роҳи нав”, «5 дар 4» (бо ҳамқаламии С.Айнӣ, П.Сулаймонӣ, В.Лубенсов) ва ғ.
Дар таълифу таҳрири луғатҳои тоҷ., дузабона, фразеологӣ ва истилоҳии “Луғати русӣ-тоҷикӣ” (1933, 1985), “Фарҳанги забони тоҷикӣ” (1969) ва ғ., саҳм гузоштааст. Асарҳои Абулқосим Фирдавсӣ, Маликушшуаро Баҳор, Фузулӣ, М.Ф.Охундов ва дигар класс. адаб. Шарқро ба нашр ҳозир кардааст. Тарҷумаи чандин асари В.И.Ленин, асарҳои М.Горкий (“Модар”, “Қиссаҳои Италия”, пиесаҳои “Дар қаъри ҳаёт”, “Мешанҳо”, “Боғнишинон”, “Душманон”, “Егор Буличёв ва дигарон”), Марк Твен (“Шоҳзода ва гадо”), Д.Дефо («Робинзон Крузо»), А.Н.Радишев (“Саёҳат аз Петербург ба Москва”), В.Г.Короленко (“Мусиқачии нобино”), М.Ю.Лермонтов (“Мтсири”), А.Фадеев (“Гвардияи ҷавон”, кит.2), А.И.Гертсен (“Кӣ айбдор?”), И.А.Гончаров (“Ҳодисаи оддӣ”), Л.Н.Толстой (“Анна Каренина”), В.Ян (“Чингизхон”), Нозим Ҳикмат (“Абри ошиқ”), Г.Фигейредо (“Эзоп”), Р.Нурӣ (“Чаманоро”) ва ғ. ба қалами ӯ тааллуқдорад.<ref> [ Аслҳо ва наслҳо. - Душанбе, 1988. – С. 148 -149. </ref>
== Манбаъ ==
<references/>
▲[[Гурӯҳ:Шахсиятҳо аз рӯи алифбо|*]]
[[Гурӯҳ:Олимони Тоҷикистон]]
[[Гурӯҳ:Адибони Тоҷикистон]]
[[Гурӯҳ:Узви Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон]]
[[Гурӯҳ:Олимони Фарҳангистони улуми Тоҷикистон]]
[[Гурӯҳ:Дорандагони унвонҳои фахрӣ аз Тоҷикистон]]
[[Гурӯҳ:Дар Самарқанд таваллудшудагон]]
| |||