Рамазон (моҳ): Тафовут байни таҳрирҳо

 

* Рамазон гуноҳонро месӯзонад ҳамчунон, ки оҳангар оҳанро месӯзонад ва ҳама чизҳои нодаркории ӯ месӯзад, ва рамазон ҳам гуноҳҳои шахси рӯзадорро месӯзонад ва пок месозад.

 

Сабаби фарз шудани рӯза дар рамазон фармудаи Худованд аст дар сураи("[[Баққара]]" [[ояти 183]] мебошад:

* Ва Рӯза яке аз панҷ рукни ислом буда барои муъминон [[фарз]] (яъне лозим ба иҷро) мебошад ва озори ғайри мусулмон рӯза дорад савоб намешавад).

 

 

[[Рӯза]] дар шариат ба маънии боз истодан аз хӯрдану нӯшидан ва кам хобрафтан ба зану мард аст ва,рӯза дар забони [[арабӣ]] ба калимаи "сави" омадааст ва савм дар луғат ба маънои боз истоданан аст аз тамоми корҳои ношоиста бинобар ҳамин ҳар як рӯзадоро зарур аст , ки худро аз тамоми корҳое, ки дар дини ислом манъ карда шудааст ё но хуш пиндошта шудааст боз истод.

* Авал ният кардани рӯзагирандааст аз шаб ки фардо рӯза мегирад.

* Дуввум худдорӣ кардан аст аз хӯрдан ва нӯшидан аз дамидани [[субҳи содиқ]] то фурӯ рафтани [[офтоб]].

 

Рӯза ногирифтан иҷозат аст барои бемороне, ки духтурони ҳақиқӣ тавсият додаанд, ки Рӯза гирифтан ба саломатии эшон зарар мерасонанд ва инчунин барои аз ақл бегонагон ва мусофирон ва заноне, ки хуни ҳаиз дидаанд ва ё хуни баёд аз таваллуди кӯдак "нифос" дидаанд, ба инҳо Рӯза гирифтан тамоман иҷозат нест.

Ва аммо заноне, ки ҳомиладоранд ва ё кӯдаки ширмехӯрдаги дошта бошанд агар ба худашон ва ё ба кӯдакашон хавфи зарарро ҳис кунанд ба инҳо ҳам рӯзаро хӯрдан иҷозат мебошанд. Аммо ҳамаи ин нафарон вақто,ки рӯзҳои душворашон сипари шуд,рӯзаро [[қазо]] медонанд. Ва тарзи рӯзаро қазо доштани ин нафарон бо ин тарз аст, ки дар ҳар рӯз рӯзаро хурданашон хамонқадар рӯз рӯзҳои қазоӣ мегиранд. Лекин шахсоне, ки рӯзаро қасдан хӯрдаанд ва қазо гирифтан хоҳанд ба ғайр аз як моҳ боз ду моҳу даҳ рӯз рӯзаи кафорат мегиранд.

 

 

Барои ҳар як рӯзадор сунат (он корҳое, ки гуфтаанд, ё кардаанд ё рӯзагир додан расули Акрам Муҳаммади Мустафо салолоҳу алайҳи ва ссалам ) ин аст ки пеш аз субҳ дамидан чизе бихӯрад (яъне саҳархӯрӣ ) ва баъд аз хӯрдан ба зикри Худо ва ё [[Қуръонхонӣ]] машғул шавад.Одатан бояд кӯшиш намояд,ки дар рӯзҳои рамазон Қуръон зиёдтар бихонад ва рӯзҳоро фақат бобеҳудагардӣ бо хобби зиёд нагузаронад ва дар вақти рӯзаро кушадан яъне баъди фурӯ рафтани офтоб чи дархосте, ки дорад аз Худо ба дуъо талаб намояд ва баъд бо дуъои махсус рӯзаашро бо мева (агар хурмо бошад беҳтар аст) ё бо об ё бо намак кушода каме бихӯрад то меъдааш ором гирифтан, баъд ба намози шомро адо кардан машғул гардад. Ва аз ҷумла [[сунат]] аст, ки дар шабҳои рамазон баъд аз намози хуфтан намози [[таробеҳ]](маънояш – баъд аз 4-ракаат роҳат кардан аст) хонда шавад ва ин намозест, ки иборат аз 20-ракаат буда ва чаҳор ракаати хонда мешавад ва баъд аз ҳар чаҳор ракааат ба миқдори ин чаҳор ракаат нишастан (яъне истироҳат кардан)низ аз рӯи адаб аст. Чун,ки расули Худо се рӯзи рамазонро чунин намоз хондан ва аз тарси он, ки ба уматон воҷиб яъне зарур гардад, ки ба сабаби нахондани гунаҳгор шаванд дигар дар масчид нахондан, ва баъд аз Дунё дар гузаштани паёмбари гиромӣ ин намозро ҳар шаби рамазон дар масчид мехондаги шуданд ва мо низ ҳар шаби рамазон намози таробеҳ мехонем ва онҳое , ки имконият доранд, ҳамаи Қуръонро дар даруни намози таробеҳ хатме кунанд зеро савобаҳои зиёде дорад. Ва аз баракатҳои рамазон ин аст, ки Худованд дар шаби 27-уми рамазон ки "[[шаби қадр]]" ном дорад Куръонро ба мо фиристодааст ва ҳар касе шаби қадро ба намозу зикри Худо бедор гузаронад савоби ҳазор моҳи тоату ибодатро ноил мешавад. Инчунин дар рамазон пеш аз он, ки тамом шавад ва намози иди рамазон хонда шавад барои ҳар шахсе, ки камбағал набошад воҷиб яъне зарур аст, ки миқдори 1,6 кг кандум аз сари ҳар як шахс ё пули он гандумро аз ҷониби худаш ва аз ҷониби зану фарзандонаш ба камбағалону бенавоёну мӯҳтоҷон садақа кунад

[[Гурӯҳ:Моҳҳои қамарӣ|9]]

[[Гурӯҳ:Гоҳшумори Ҳиҷри қамарӣ]]