Лев Толстой: Тафовут байни таҳрирҳо

 

== Зиндагинома ==

Маълумоти ибтидоиро ӯ дар зодгоҳи худ гирифта, баъдан ба Университети Қазон, ба факултаи фалсафа, дертар ба факултаи ҳуқуқшиносӣ дохил мешавад. Аммо ӯ донишгоҳро тарк мекунад. Дар шаҳри Севастополи Қафқоз хидмати ҳарбӣ кардааст. Дар он ҷо маҳорати эҷодии Толстон сайқал меёбад. Пас аз хидмат ба саёҳати Аврупо мебарояд. ӯ дар якчанд мактабҳи ибтидоӣ бо усули худ ба мактаббачагон дарс додааст.

Асарҳои бузургтарини Толстой “Ҷанг ва Сулҳ” ва “Анна Каренина” ба шумор мераванд. Баъдтар Толстой ба Маскав мекӯчад ва системаи динӣ-фалсафии худро асос мегузорад. Ақидаҳои фалсафии ӯ оид ба муҳаббати ҳамагон, кӯшишу такомули инсон дар мақолаҳо ва ҳикояҳояш дарҷ ёфтаанд. Дар асарҳои “Воскресение” ва “Сонатаи Кретсеров” ҳамин мазмун дида мешавад.

Асарҳои драмавии Толстой инҳоянд: “Хонаводаи заҳролуд” (1864), “Нигилист” (1866), “Ҳокимияти зулмот” (1886),“Коркардаи драмавии қиссаи Аггее” (1886), “Самараи маориф” (1890),“Дар торикӣ ҳам нур медурахшад” (1890-1900),“Пётр Хлебник” (1894),“Ҷасади зинда” (1900),“Ҳамаи хусусиятҳо аз ӯст” (1910).