Content deleted Content added
|
|
|
|Пеша= [[шоир]], [[публитсист]], [[олим]]
}}
'''Абдурауф Бенаво''' ({{забон-код|psfa|}} '''عبدالرووف بېنوا''', [[Қандаҳор]], 1913-1987), шоир публитсист, олим, ходими ҷамъиятии афғон. Маълумоти ибтидоиро дар хонавода ва мактаби маҳаллӣ гирифт. Ба забонҳои пашту ва дарӣ (форсии кобулӣ) менавишт. Шеърҳои нахустинаш соли 1934 дар газетаи «Тулӯи афғон» ва маҷмӯаи «Пашту» ба табъ расидаанд. Ба ғайр аз тахаллуси «Бенаво», ки бо он шуҳрат дошт, боз бо тахаллусҳои «Ятим», «Барён» ва ғайра асар эҷод мекард. Осори манзум (маҷм. «Афкори парешон», 1957; «Хушҳол ва Псарлай», 1958), ҳикояҳо ба қалами ӯ тааллуқ доранд. Китобҳои «Назарияи адабиёт» (1946), «Нависандагони муосир» (1957) осори илмӣ-адабиётшиносии Бенаво мебошанд. Бенаво солҳои 1947–51 Президенти АИ Афғонистон, аз соли 1949 муҳаррири газетаи «Ҳивод» («Ватан») ва маҷаллаи илмии «Кобул» буд.
== Манбаъ ==
|
