Фазлиддин Муҳаммадиев: Тафовут байни таҳрирҳо

Дар бораи Фазлиддин Муҳаммадиеви публисист ягон асари таҳкикӣ вучуд надорад. Вале зимни тахлили асарҳои калонҳачми у чунон ки ишора рафт, баъзе фикру мулохизаҳо баён шудаанд. Аз чумла, мунаккиди шинохта С. Табаров дар заминаӣ очерку ҳикояҳои нахустини Ф. Муҳаммадиев андешаронӣ карда, навишта буд: «дар очерк аксаран ҳамон лавҳари зиндагӣ асоси мавзуъро-ташкил мекунанд, ки онҳоро худи нависанда бевосита дида, мушоҳида карда, дар бораи онҳо тасаввуроти муайяни худро дорад ва ба онхо дуруст бахо дода метавонад» (Табаров С. Очерк ва хикоя бояд жанрхои чанговари адабиёти имрузаи точиктоҷик гарданд // Шарқи сурх, 1959. -. № 6. - С. 144; Аз у: Хаёт, адабиёт, реализм. - Душанбе:' Ирфон, 1966. - С. 219.). Муҳакик аз боби очеркҳои «Муҳочирон» ва «Фаттоҳ ва Музаффар» сухан ронда, дуруст таъкид менамояд, ки Ф. Муҳаммадиев дар атрофи «масъалахои иктисодиёти колхозӣ» сухан ронда, зимни таҳлили онхо «характер ва хусусиятҳои каҳрамононро мекушояд Таваччуҳи К. Рачабовро махорати Ф. Муҳаммадиев дар идрок ва донистани «характерноктарин ҳодисаҳои дороӣ аҳамияти калон» (Рачабов К. Очерк - жанри чанговар // Садои Шарқ, 1965. № 11. - С. 155.) чалб кардаст.