Шӯриши Восеъ: Тафовут байни таҳрирҳо
Content deleted Content added
х →Шӯриши [[Восеъ]]: бот кор карда истодааст., replaced: хамрох → ҳамроҳ |
х →Шӯриши [[Восеъ]]: бот: кор карда истодааст, replaced: хоким → ҳоким (2), сохиб → соҳиб |
||
Сатри 8:
===Шӯриши [[Восеъ]]===
Ҳамаи ин шӯришу ошубҳо барои ҳаракати азиме ки, соли 1888 бекии [[Балҷувон]]ро фаро гирифт, гуё заминае тайёр карда буд. Ин шӯриш бо номи шӯриши Восеъ маъруф гаштаст.
Сабаби шӯриш он буд, ки мувофики талаби амалдорони амир деҳконон мебоист аз ҳосили яксола хироҷи на танҳо соли ҷори, балки хироҷи солҳои пешинаи беҳосилро ҳам диханд. Иҷрои ин кор дар асл деҳконон ва аҳли оилаи онҳоро ба гуруснаги мерасонид. Бинобар он бо сардории Восеъ деҳконони атрофи Ховалинг ба ҳавлии амлокдор дарафтоданд, ҳавлиҳоии дигар ашрофро ба хок яксон сохтанд. Восеъ ба музофоти [[Балҷувон]]у [[Кӯлоб]] одамони худро фирисод, ки мардум дар ҷанги зидди амир ба вай ҳамроҳ шаванд. Садхо ҷабрдидагон дар атрофи сардори худ ҷамъ омаданд. Мардуми ҷамъ омада бо сардории Восеъи ҷувозкаш роҳи [[Балҷувон]]ро пеш гирифт. Гуфтушуниди амалдорони Бек бо шуришчиен натиҷа набахшид. Бек хост бо хамлаи ногахони шуришро пахш кунад. Вале ба Восеъ муясар мешавад, ки сарбозонро гурезонда, калъаи Бекро ишгол намояд. Шуришгарон бегунохонро аз зиндони Бек раҳо доданд. Баъд курхонаи калъаро кушода, аслихаро байни худ таксим намуданд. Се шабонаруз калъаи [[Балҷувон]] дар дасти шуришгарон буд. Хатои калони Восеъ хамин шуд, ки шуришчиен аз галабаи худ мамнун шуда, кадаме аз Балҷувон берун намонданд. Аз фурсат истифода намуда,
Восеъ ҳануз таслим намешуд. Ӯ муборизаро давом дода, Кангуртро ишгол кард. Дар инҷо деҳконони Кангурт Кизилмазорро ҷамъ намуда, Восеъ бори дуюм калъаи Балҷувонро ишгол намуд. Шуришгарон на факат ба [[Балҷувон]] , балки ба [[Ховалинг]]у [[Кангурт]]ро хам
Аммо на ба дор кашидани Восеъ ва на ҷазои вахшиёнаи шуришчиён пеши роҳи муборизаи деҳконон ва косибонро гирифта натавонист. Дар дигар музофотҳои Бухорои шарқи борҳо шуришҳои меҳнаткашон сар зада буд. Мутассифона шуришҳои, халқи дар асри ХIХ чун асрҳои пешина, номуташакилона ва пароканда буданд, роҳбарони саводнок ва таҷрибадор надоштанд. Аз ҳамин сабаб доим шикаст мехурданд. Бо вуҷуди он шуришҳои беш аз пеш ба решаи сохти аморат теша мезаданд.
|