Муҳаммад Закариёи Розӣ: Тафовут байни таҳрирҳо

|Номи аслӣ=زکریای رازی (Abu Bakr Muhammad ibn Zakariya ar-Raziy)

'''Абӯбакр Муҳаммад ибни Закариёи Розӣ''' (865, Рай – 925, ҳамон ҷо), [[олим]] ва [[табиб]]и шаҳири аҳли сомонӣфорсй. Арабҳо ӯро «табибу-л-муслимин» ва ба муносибати ба забони арабӣ будани китобҳояш (забони илмии олами ислом дар он рӯз) ӯро «[[Ҷолинусу-л-араб]]» номидаанд. Аз оғози ҷавонӣ ва таҳсилоти ӯ иттилое дақиқ ҷуз он чӣ тазкиранависон навиштаанд, дар даст нест. Дар бархе аз сарчашмаҳои асримиёнагӣ омадааст, ки Закариёи Розӣ гӯё Мансур ибни Нӯҳ ибни Насрро (ҳукмрониаш с-ҳои 961 – 976) табобат кардааст. Бархе гуфтаанд, ки ӯ дар айёми ҷавонӣ заргарӣ мекардааст ва баъзе навиштаанд, ки ӯ дар оғоз сарроф будааст. Пешаи заргарӣ ва саррофӣ таваҷҷӯҳи ӯро ба самти илми химия равона кардааст, то ки битавонад гавҳари филизотро дигаргун созад. Дар натиҷаи шуғли пайвастааш бо ин фан, наздикӣ ба оташ ва бӯйҳои тунд чашмҳои ӯ дучори беморӣ гардиданд ва ӯ аввал ба муолиҷа пардохта, сипас ба тиб рӯй овардааст.