Сайидризо Ализода: Тафовут байни таҳрирҳо

Content deleted Content added
No edit summary
х Ботили нусхаи 738162 аз тарафи 83.170.101.179 (Баҳс)
Сатри 1:
{{ятим}}
{{Зиндагинома
|Номи тоҷикӣ=Саидризо Ализода
|Номи аслӣ=СаидризаСаидризо Али-задеАлизода
|Акс=noimage.gif
|Зодрӯз=[[11 март]]и [[1887]]
|Зодгоҳ=[[Самарқанд]]
|Даргузашт=[[1945]]
|Вазифа=[[рӯзноманигор]], мутарҷим, [[ЗабоншуносӣЗабоншиносӣ|забоншуносзабоншинос]]
}}
 
'''Саидризо Ализода''' - ([[11 март]]и [[1887]], маҳаллаи Боғи шамоли ш. [[Самарқанд]] – вафот 1945), [[рӯзноманигор]], публисист, мутарҷим, [[Забоншиносӣ|забоншинос]], [[омӯзгор]].
=== Ҳолнома ===
Ализода Саидризо ([[11 март]]и [[1887]], маҳаллаи Боғи шамоли ш. [[Самарқанд]] ба дунё омадааст. [[Мактабҳои усули ҷадид|Мактаби усули ҷадидроҷадид]]ро хатм кардааст ([[1912]]), иштирокчии фаъоли корпартоиҳои коргарони [[Самарқанд]] (1905 - 1907), коргари корхонаи бофандагӣ, ҳуруфчини матбааҳои Самарқанд (1909-1919), котиби якӯми ҳизби болшевикии н. Боғи шамоли ш. Самарқанд, муҳаррири аввалин нашрияи шӯравии тоҷикӣ “Шӯълаи инқилоб” ([[1919]] - [[1921]]), муаллими[[муаллим]]и забони [[арабӣ]], [[форсӣ]] ва [[тоҷикӣ]] УДС (ҳоло – Донишкадаи давлати Самарқанд ба номи А. Навоӣ) (1933 - 1937)
 
=== Эҷодиёт ===
Mуаллифи аввалин алифбои тоҷикӣ “Китоби нахустин”, “Дабистони тоҷик” ([[1920]]), “Сарфу наҳви тоҷикӣ” ([[1926]]), муҳаррир ва мураттиби аввалин луғати русӣ-тоҷикӣ (ду ҷилд, 1933 -1934), муаллифи маҷмӯаи мақолаҳои публисистии “Ба ҳам бипайвандед, эй ранҷбарони ҳамаи ҷаҳон!”, “Сарватмандон навмед мешаванд”, “Инглиспарварон бихонанд”, “Имрӯз наврӯз аст”, “Ба муносибати хабарҳои Бухоро”, “Мотами бузург” ( дар бораи ба таври фоҷиавӣкушта шудани Маҳмудхоҷа Беҳбудӣ, 1919) ва ғ., шеърҳои “Зан ва мулло”, “Ба порахӯр”, “Бойамак”, “Марсияҳои мушфиқона ба фаранҷӣ”. Чун донандаи заб.забҳои арабӣ, ӯзбекӣ форсӣ, русӣ, татарӣузбеки, тоторӣ, туркӣ, курдӣ асарҳои “Сад фоиз”-и нависандаи[[нависанда]]и америкоӣ Эптон Синклер (1934), “Дубровский” (1935), “Духтари капитан” (1936), “Моткаи қарамашшоқ” (1937), “Ҳикояҳои Белкин”-и А. С. Пушкин (1938), “Семент”- и Ф. Гладков (1936), “Пӯлод чӣ тавр обутоб ёфтааст”-и Н. Островский (1937), “Каждум аз меҳроб”-и адиби ӯзбек Абдулло Қодириро (1938) ба тоҷикӣ гардонидааст, аввалин тарҷумон ва муҳаррири асарҳои классикони марксизм-ленинизм.<ref name="САИДРИЗО АЛИЗОДА tojnews">[http://www.tojnews.org/inhoro-boyad-shinokht-saidrizo-alizoda САИДРИЗО АЛИЗОДА tojnews]</ref>
==Некдошт==
 
Соли [[1997]] ба муносибати 100-ӯмин солгарди таваллудаш дар ш. [[Самарқанд]] хона – музеи Саидризо Ализода таъсис ёфтааст. Дар [[Тоҷикистон]] асрҳоиасарҳои тарҷуманамуда ва маҷмӯаи мақолаҳои публисистии Саидризо Ализода ҳамчун мероси адабӣ омӯхта мешаванд.<ref name="САИДРИЗО АЛИЗОДА tojnews"/><ref>[http://cheloveknauka.com/istoriya-kultury-tadzhikskogo-naroda-v-pervoy-chetverti-hh-veka]</ref>
 
== Манобеъ ==