Расул Ҳодизода: Тафовут байни таҳрирҳо

|Акс=noimage.gif

|Вазифа= олими[[олим]], адабиётшинос, мунаққид, нависанда, тарҷумон

'''Расул Ҳодизода''' - ([[6 март]] и соли [[1928]], гуз. Қозикалони ш. [[Самарқанд]] – [[4 апрел]]и соли [[2010]], ш. [[Душанбе]]), адабиётшинос, мунаққид, нависанда, тарҷумон. Узви Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон (аз с.[[1954]]). Доктори илми филология ([[1970]]), [[профессор]] ([[1984]], Ходими хизматнишондодаи илми Тоҷикистон ([[1991]]).

Омӯзишгоҳи педагогии Самарқанд (1940), Донишгоҳи давлатии Самарқанд (1944), факултети шарқшиносии Донишгоҳи давлатии Ӯзбекистонро (1950) хатм кардааст. Наттоқ, муҳаррири шӯъбаи тоҷикии Радио (1945-1950), мудири шӯъбаи адабиёт ва маданияти рӯзномаи тоҷикии “Ӯзбекистони Сурх” (1950-1954), (минбаъд- “Ҳақиқати Ӯзбекистон”, ҳоло – “Овози тоҷик”), аспиранти филиали Тоҷикистонии АИ СССР (1950-1953). Рисолаи номзадироро дар мавзӯи “Маъхазҳои омӯзиши адабиёти тоҷик дар нимаи дуввуми асри XIX” дар Институти шарқшиносии АИ СССР (1954) ва рисолаи докториро дар мавзӯи “Аҳмади Дониш ва адабиёти маорифпарвари тоҷик” дар Шӯрои илмии Институти шарқшиносии [[Академияи илмҳои Тоҷикистон| АИ ҶШС Тоҷикистон]] дифоъ кардааст (1967). Ходими калони илмии [http://iza.tj Институти забон ва адабиёти ба номи Рӯдакии] [[Академияи илмҳои Тоҷикистон| АИ ҶШС Тоҷикистон]] (1954-1960), мудири шӯъбаи таърихи адабиёти Институти шарқшиносии [[Академияи илмҳои Тоҷикистон| АИ ҶШС Тоҷикистон]] (1960-1993), Аз с. 1993 – корманди пешбари илмии [http://iza.tj Институти забон ва адабиёти ба номи Рӯдакии] [[Академияи илмҳои Тоҷикистон| АИ Тоҷикистон]] буд. Расул Ҳодизода [[4 апрел]]и соли [[2010]] дар ш. Душанбе даргузаштааст.<ref>[http://www.jumhuriyat.tj/index.php?art_id=4326 Расул Ҳодизода даргузашт]</ref>

Бахшида ба 80-солагии Расул Ҳодизода Раёсати Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон Табрикномаи зеринро ирсол кардааст (мухтасар): {{аввали иқтибос}}''«Хушбахтист, ки Шумо аз ибтидои фаъолият бо дастгирии устод С.Айнӣ ба таҳқиқи адабиёт машғул шудаед. Фаъолияти Шумо ба рушди илми адабиётшиносии ҷавони тоҷик дар Институти забон ва адабиёти ба номи Рӯдакии Институти шарқшиноси ва осори хаттии [[Академияи илмҳои Тоҷикистон| АИ Тоҷикистон]] сахт пайваст буд. Аҳли адаби тоҷик Шуморо ҳамчун олими пурмаҳсул, пухтакор ва ҳақиқатҷӯ мешиносад... Шумо дар таҷлили ҷашнҳои устод Рӯдакӣ, Фирдавсӣ, Ҷомӣ, Айнӣ, Иқбол саҳм гузоштаед. Соле чанд раёсати Анҷумани Иқболро ба ӯҳда доштед ва барои тарғиби осори ин шоири оламшумул хидматҳои арзанда кардаед. Имрӯзҳо раиси Бунёди Рӯдакӣ мебошед, ки бахшида ба ҷашни 1150-солагии Падарсолори бузурги назми тоҷику форс корҳои шоистаеро ба анҷом расондаед…”расондаед…»''{{охири иқтибос}}

[[Рӯзномаи «Миллат»]] соли [[2013]] Расул Ҳодизодаро ба рӯихати фахрии "100 шахсияти машҳури тоҷик" дохил намудааст.<ref>[http://www.millat.tj/ijtimo/3562-100-sahsiyti-mashuri-.html 100 шахсияти машҳури тоҷик, кистанд онҳо?]</ref>

[[Гурӯҳ:ОлимониОлимон Тоҷикистоназ рӯи алифбо]]